Bohaterem jest Mikola, 17 lat. Pod koniec lutego wracał razem z kolegą ze szkoły. Kolega wszedł do sklepu, Kola poszedł dalej. Chwilę późnej bomba uderzyła w sklep. Kola przeżył, kolega nie. Po tej tragedii zapadła decyzja o ucieczce z Charkowa. Mikola z mamą i dwoma braćmi 7 i 10 lat do granicy jechali bocznymi drogami przez 5 dni. Noce spędzali u przypadkowych ludzi dobrej woli. Na granicy czekali 2 doby na mrozie, potem pociągiem do Wrocławia. Do nas trafili przypadkiem, dojechali późnym wieczorem, zmęczeni, głodni,brudni. W Ukrainie został tata i dziadkowie. Mikola 5 miesięcy wcześniej rozpoczął naukę języka polskiego na Ukrainie, ponieważ jego marzeniem jest studiować informatykę w Polsce na uczelni w Katowicach. Staramy się o przyjęcie Mikoli do LO nr XIV we Wrocławiu. Chłopak jest bardzo mądrym, pogodnym i zdeterminowanym do nauki człowiekiem. Mimo dramatu jaki przeżył, widziałam na jego twarzy ogromną radość, gdy pojawiła się szansa nauki w polskiej szkole. Musimy im pomóc! Rodzina jest bez środków do życia, potrzebne są pieniądze na jedzenie, na zakup wyprawki szkolnej dla młodszych dzieci, na książki dla Koli, na buty(mają tylko kozaki), ogólnie na środki do życia! U nas mieszkają za darmo, nie wiemy jak długo, gdyż nie mają do czego wracać, ich dom został zbombardowany, szkół też nie ma! ( na zdjęciu szkoła Mikoli)