Każdy ma swój cel, cel do którego dąży, cel który wyznaczamy sobie często na początku nowego roku i wierzymy mocno, że się spełni.

Ponad dwa lata temu życie pokazało mi, jak bardzo przewrotne może być, dostałam diagnozę – szpiczak plazmocytowy, słowa które zmieniły moje dotychczasowe życie.

Jestem po przeszczepie, w badaniu klinicznym, ale ciągle zmagam się z różnymi skutkami ubocznymi i staram się, jak mogę o normalność.

Choroba moja jest nieuleczalna, trzeba modlić się o lek, który sprawi, że zostawi mój organizm na zawsze, na długo.

Dla mnie normalność to dzień bez bólu, dzień kiedy wstanę i o dziwo nie bolą mnie kości, nie boli mnie głowa, nie lata mi w niej helikopter, nie szumi mi w uszach jak w ogromnej hali… Aby tak było, wspomagam się różnymi produktami, które jednak nie są refundowane.

Komora normo i hiperbaryczna, wlewy i suplementy witaminowe, olejki, produkty dietetyczne sprawiają, że funkcjonuję dużo lepiej.

Są one jednak drogie i miesięczne wydatki przekraczają moje możliwości, możliwości mojej rodziny.

Dojeżdżam też na leczenie do innego miasta.

Dlatego zwracam się do Was o pomoc, do Was, którzy mnie znacie, albo i nie, ale chcę Was zapewnić, że życie ma dużą wartość i trzeba je cenić, trzeba z niego korzystać w każdym nawet najmniejszym procencie.

Mam córkę, która ma 8 lat i dla której jestem ukochaną mamusią, dla której zrobię wszystko i która sprawia, że leki, pieniądze wykopię spod ziemi, bo wiem, że ona mnie bardzo potrzebuje.

Mój syn wszedł w dorosłe życie, ale są to jego początki, początek odpowiedzialności. Widzę, jak bardzo się zmienił, jak wiele moja choroba uczyniła w jego życiu.

Jestem w remisji, ale nie jest to remisja całkowita… walka trwa i będzie trwać, dopóki wystarczy mi siły. Szpiczak plazmocytowy to bieg długodystansowy, który trwa i trwa.

Dla mojej córki przebiegnę nawet kilka maratonów, bo widzę jaka radość jej sprawia to, że jestem obok i że wracam do normalności … to mnie napędza jak nic innego.

Pacjent onkologiczny to przypadek, który musi być szczególnie odporny na różne rzeczy. Kiedy siada odporność, kiedy walczysz z kolejnymi infekcjami, nie umiesz cieszyć się czasem, który ci został.

Dostaję kolejne leki, które mają hamować moje dolegliwości, kolejne tabletki, które pomagają na jedno, a bardzo szkodzą na co innego… czuje się jak człowiek, który toczy samotną walkę o lepsze jutro, o życie.

Dla mnie odporność = życie. Cenię je bardzo, ale potrzebuję Waszej pomocy, aby dać radę. Pomóżcie mi znowu uwierzyć w to, że może być dobrze, że jest słońce za tymi chmurami. Dziękuję i proszę o Wasze wsparcie

A wiem, że im dłużej trwam, tym większe szanse na pojawienie się leku, który nie uśpi, a zabije tego intruza.❤️