Cierpienie tych zwierząt jest codziennością, której nie da się odwrócić wzroku. Mieszkam w miejscowości, gdzie bezdomność kotów osiąga dramatyczne rozmiary. Codziennie mijam chude, chore, ranne, przemarznięte koty, które nie proszą o wiele – tylko o odrobinę ciepła, pełną miskę, litość. Ale większość ludzi nie widzi ich wcale. Gmina milczy. Mentalność ludzi – jeszcze gorsza. Zwierzęta się mnożą, są głodne, umierają w ciszy i naprawdę niewyobrażalnym cierpieniu, same. Bez leczenia, bez miłości, bez domu.

Jestem młodą studentką psychologii. Nie mam wielkich pieniędzy, ale mam coś, czego one potrzebują najbardziej – serce, empatię, czas i wolę walki. Od kilku lat pomagam tym zapomnianym istnieniom. Ratuję, leczę, sterylizuję, dokarmiam. Walczę z bezdomnością tam, gdzie nikt inny nie chce walczyć. Szukam im domów, nowych szans. I już kilkadziesiąt razy się udało. To kilkadziesiąt uratowanych żyć.

Obecnie mam pod opieką 12 kotów, w tym malutkie kocięta. To ogrom pracy, codziennej opieki, sprzątania, karmienia, leczenia… ale jeszcze większa ilość wydatków. Mleko, karma dla maluchów, leki, profilaktyka, żwirek – to wszystko kosztuje.

Ale nie jestem w stanie dłużej robić tego sama. Koszty mnie przerastają – karma, weterynarz, leki, żwirek, transport… Leczenie zwierząt w najgorszym stanie to tysiące złotych. Poświęcam wszystko, co mam. Mam też własne zwierzaki, które utrzymuję. I nie chcę się poddać. Ale nie dam już rady sama.

Dlatego proszę – o każdą złotówkę, o najmniejsze wsparcie. Każda wpłata to realna pomoc – ciepło, ulga, życie.

Każda złotówka się liczy.

10 zł – to jeden pełny brzuszek.

200 zł – to sterylizacja lub kastracja, która zatrzymuje kolejne pokolenia cierpienia.

To nie są "tylko koty". To czujące, bezbronne istoty, które cierpią, bo ktoś wcześniej odwrócił wzrok.

Nie chcę być kolejną osobą, która im nie pomoże. Ale potrzebuję Was. Wspólnie możemy zrobić coś naprawdę ważnego. Proszę – pomóż mi dalej ratować te małe istnienia.

Dla Ciebie to może być drobny gest. Dla nich – jedyna szansa.