Leszek ma 53 lata i jeszcze 06.10.2023 r. był zdrowym, wysportowanym facetem, który na samą myśl, że ma siedzieć w domu i nic nie robić dostawał białej gorączki. Niestety, los wyrządził mojemu bratu krzywdę. Osobie zawsze gotowej na bezinteresowną pomoc, którą samo życie nigdy nie rozpieszczało. Kiedy cierpiał - to w milczeniu. Ale tak bardzo go za to wszystko docenialiśmy i równie mocno kochaliśmy. Dnia 07.10.2023 r. jego świat, mój, mojej mamy i najbliższych runął. Dostał udaru pnia mózgu i jego stan był tak ciężki, że lekarze nie dawali mu wielkiej szansy na normalne życie. Po długiej śpiączce, która trwała aż 3,5 miesiąca, podczas której były chwile, gdy wydawało się nam że go stracimy, odzyskał świadomość i jest teraz z nami. Aktualnie Leszek przebywa na rehabilitacji neurologicznej od 14.01.2024 r. w REHSTAB w Limanowej, gdzie z pomocą wspaniałego i profesjonalnego personelu dochodzi powoli do siebie. Niestety jeszcze bardzo długa droga przed nim. Póki co Leszek ma zdjętą rurkę tracheostomijną, i najważniejsze jest to, że wszystko rozumie i jest w pełni świadomy, jego mózg pracuje bez dysfunkcji. Zaczyna powoli mówić, owszem tylko sylaby i z trudnością jak dziecko, które dopiero zaczyna się uczyć. Ale to cudowne uczucie gdy się go słyszy, wiedząc że mógł nie mieć tyle szczęścia. Co do jego stanu fizycznego też zrobił bardzo duże postępy - rusza lewą stopą, troszkę zgina nogę w kolanie, zaczyna minimalnie zaciskać dłonie. Wszystko idzie ku dobrej drodze, ale niestety czas mija nieubłagalnie i niedługo kończy mu się rehabilitacja na NFZ. Bez niej jego szanse na chociażby częściowy powrót do normalności są zerowe. Proszę, pomóżcie mu wrócić do zdrowia. Jeśli nie do takiego jak kiedyś, to przynajmniej do takiego gdzie może sam egzystować i cieszyć się z nami życiem. Za wsparcie dziękuję i będę wdzięczny, razem z najbliższymi, ale przede wszystkim - mój najbliższy brat Leszek.