Nazywam się Anatolij Martynenko, urodzony w 1972 roku. Z moją rodziną mieszkałem w Gostomel niedaleko lotniska Antonov, gdzie ta szalona wojna rozpoczęła się 24 lutego 2022 roku!

27 lutego 2022 r. do naszego domu wleciał pocisk, który zabił moją żonę Natalię Martynenko, ur. w 1973 r. i mojego syna Dmitrija Martynenko, ur. w 1997 r. Córka Ekaterina Martynenko, urodzona w 2015 roku, została poważnie ranna odłamkiem w głowę. Najstarszy syn Aleksander Martynenko, urodzony w 1995 roku, i ja, z lekkim wstrząsem mózgu, pozostaliśmy przy życiu i bez szwanku. Pod ostrzałem udało nam się zabrać rodzinę do szpitala w Buczańsku, gdzie ogłosili śmierć mojej żony i syna, ale udało nam się uratować córkę. Zmarły syn był zawodowym piłkarzem i jednocześnie trenował małe dzieci. Katia przeżyła kraniotomię, ale ze względu na brak możliwości technicznych fragmentu nie udało się usunąć. Jak się okazało, potrzebna była więcej niż jedna trepanacja. Byłem z córką w szpitalu, czekając na możliwość wydostania się z tego piekła! Synowi udało się ewakuować do Winnicy.

2 tygodnie pod nieustannym ostrzałem, bez światła, wody, jedzenia i komunikacji! Ściany i szkło drżały, przez co moja córka miała straszne bóle w głowie! Wstrzykiwano jej środek znieczulający 4-5 razy dziennie! Po 2 tygodniach udało nam się przedrzeć do Kijowa, gdzie zostaliśmy przyjęci w klinice Dobrobut, udzieliliśmy pomocy i wysłaliśmy autem do granicy. Z trzema przesiadkami mimo wszystko dotarliśmy do granicy, gdzie przeszliśmy do transportu ukraińskich ochotników we Włoszech i dotarliśmy do Rzymu, gdzie zostaliśmy przyjęci przez klinikę dziecięcą „Bambino Gesù”. Podróż trwała 40 godzin, bardzo martwiłam się o moją córkę, ale wszystko się udało.

W klinice Katya przeszła jeszcze 2 trepanacje. Jeden do usunięcia fragmentu, drugi - początek rekonstrukcji czaszki. Z mięśnia uda do miejsca rany wycięto błonę (otwór o średnicy 7-8 cm). Teraz, 3,5 miesiąca później, stan mojej córki jest stabilny, za co kłaniam się nisko włoskim neurochirurgom! Zostaliśmy przeniesieni do Palidoro na rehabilitację i czekamy na kolejną trepanację, podczas której ze stawu biodrowego zostanie pobrany fragment kości do rekonstrukcji czaszki. Wtedy z córką zajmą się chirurdzy plastyczni.

Kolejna trepenacja odbędzie się za 3-6 miesięcy.

Wyjechaliśmy z Ukrainy z minimalnymi dokumentami w zimowych ubraniach.

Przyjaciele, znajomi, włoscy wolontariusze i prości, zupełnie nieznajomi z Ukrainy i Włoch pomogli nam najlepiej jak potrafili! Ale trwająca w kraju wojna nie pozwala mi dalej mieć nadziei na pomoc tych ludzi! Mój syn nie może wyjechać z kraju, aby pomóc mi w opiece nad córką! Nie mogę znaleźć pracy, bo muszę być blisko Katyi.

Dlatego zwracam się do Ciebie o pomoc!

Córka będzie potrzebować rehabilitacji i powrotu do zdrowia po wszystkich operacjach, musi zdobyć wykształcenie i stać się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa! Bez rodziny, bez MAMY, bez wsparcia, w obcym kraju będzie to bardzo trudne! I zrobię wszystko, aby moja córka szybko zapomniała o tym horrorze, który spadł na jej kruche i delikatne ramiona w tak młodym wieku, i stała się zdrowa i szczęśliwa! Mam nadzieję na twoje zrozumienie i człowieczeństwo!

Na życzenie udostępnię zdjęcia i wyciągi ze szpitala.

Z poważaniem, Anatolij Martynenko.

Monobank

Martynenko Anatolij

5375 4141 3248 8122 Hrywny

4441 1144 9026 2001 EUR, swift: UNJSUAUK

UA 18 322001 00000 2620 9329 1994 10 SWIFT UNJSUAUKXXX

NIP 2652315058