”Żebrak I Król w Koronie”

🕊️🤍 Niedługo fajrant… 🐦‍🔥🔥

Wzywamy do dziesięciny conajmniej 1PLN.

Cyfra "1" miała więc oznaczać absolutną wyjątkowość, niepowtarzalność i niepodzielną całość. Najczęściej liczbę tę odnosiło się do Boga i jego darów. To podkreślało monoteistyczny charakter religii Księgi. Jedynkę odnaleźć można choćby w Dekalogu, Księdze Królewskiej czy Księdze Powtórzonego Prawa

KU CHWALE BOGA OJCA CAŁEJ LUDZKOŚĆI

ŁUKASZ BAZYLI ALEKSANDER RYMARCZUK 44

Tytuł „Jezus Król Polski” nie ma powszechnie uznanych korzeni historycznych. Należy go raczej wiązać z posłannictwem sł. Bożej Rozalii Celakówny. Z tego względu zakorzenia się on obecnie w świadomości Polaków bardzo powoli, czasem z pewnymi trudnościami. Płyną one głównie z niezrozumienia jego znaczenia, z nieznajomości Pisma Świętego, teologii i tradycji Kościoła, a czasem ze złej woli.

Analiza pism Rozalii Celakówny pod kątem teologicznym i historycznym pozwala wysnuć wniosek, że to właśnie ten tytuł wyraża istotę misji Służebnicy Bożej Rozalii.

Wydaje się nieuniknionym, że prędzej czy później każdy szerzący misję Rozalii spotka się z pytaniem (czy to ze strony księży, czy osób świeckich) o prawomocność tego tytułu w stosunku do Jezusa. Na to pytanie najprościej i najkrócej można odpowiedzieć: Dlaczego Jezus Król Polski? – z tego samego powodu, dla którego Maryja jest Królową Polski, oraz z tego samego powodu, dla którego Jezus został ogłoszony Królem żydowskim (Mt 27,11 i in.), Królem Izraela (J 1,49 i in.). Poniżej postaram się wyjaśnić tę kwestię możliwie przystępnie.

* * *

Zacznijmy od stwierdzenia najprostszego faktu, że Bogu jako jedynemu Stwórcy i Władcy świata przysługują wszelkie godności i tytuły.

Jezus jest Królem całej ziemi. Prawda ta jest dogmetem, wyznajemy ją w Uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata. Skoro Jezus króluje nad światem, to tym samym obiektywnie nad każdym człowiekiem i nad każdym narodem. Śpiewa o tym natchniony psalmista: Bóg jest Królem całej ziemi (Ps 47,8), Bóg króluje nad narodami (Ps 47,9)[1], Ty kierujesz narodami na ziemi (Ps 67,5n). Jezus jest Królem wszechświata, więc jest również Królem Polski, gdyż część zawsze należy do całości. Tak rozumiany tytuł przysługuje Jezusowi z natury, ontologicznie, a więc absolutnie niezależnie od woli człowieka. Jezus po prostu jest Królem Polski dlatego, że jest Królem wszechświata – i nie powinno to być kwestią sporu.

Natomiast Jezus domaga się przez sł. Bożą Rozalię, aby ta niezależna od woli człowieka prawda wiary była uznana i wyznana przez Polaków – tak jak domagał się od Piotra wyznania wiary, że jest Mesjaszem, choć przecież był Mesjaszem niezależnie od jego wyznania. Tak więc prawda, która istnieje sama w sobie (obiektywnie), ma być wyznana przez nas; prawda, która istnieje w aspekcie ontologicznym, ma być wyznana w aspekcie moralnym (życiowym).

Innymi słowy jest to ukonkretnienie w życiu osobistym prawdy ogólnej. Zobaczmy to na przykładzie jednostki: prawdą ogólną jest, że Jezus jest Królem. Sama ta prawda nic nie zmieni w moim życiu, jeśli nie wyznam, że Jezus jest moim Królem. Tak samo w życiu narodu: Jezus jest Królem wszechświata, ale dopiero wolna decyzja danego narodu sprawia, że ten naród uznaje nad sobą Jezusa Króla.

Reasumując: Jezus jest z ustanowienia Bożego Królem każdego narodu, Królem Polski, natomiast naród podda się pod Jego władzę, oddając Bogu tę cząstkę swej wolności, dopiero poprzez Akt Intronizacji Jezusa Króla Polski. Przy okazji powiedzmy, że tytuł „Jezus Król Wszechświata” został nadany Jezusowi na mocy dekretu Boga Ojca, który jeden jest Królem całego świata (np. Ml 1,14) i który całą władzę przekazał Synowi (J 5,22.27; por. 1Kor 15,27n). Dlatego obchodzimy Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, ale nie dokonujemy Intronizacji Jezusa na Króla Wszechświata, bo nie mamy prawa do nadania Mu takiego tytułu. My możemy dokonać tylko Intronizacji Jezusa Króla Polski, bo taki zakres kompetencji nam, jako narodowi, przysługuje.

Akt Intronizacji Jezusa Króla Polski, dokonany przez władze narodu (Rząd i Episkopat), uprawomocni tytuł „Jezus Król Polski” na poziomie prawa ludzkiego (jak było z tytułem „Maryja Królowa Polski”, zob. niżej). W przypadku, gdy owe władze tego nie zrobią, wydaje się, że również poprzez odpowiednią „masę krytyczną” – odpowiednią liczbę tych aktów dokonanych przez Polaków – Jezus może zostać wprowadzony na tron Polski.

Reasumując: Jezus jest Królem Polski z woli Boga Ojca, gdyż Ten poddał Synowi wszystko (por. Dn 7,14; 1Kor 15,27.28; Hbr 1,2; J 5,22n); nie jest nim natomiast (jeszcze) z prawa ludzkiego. Kiedy więc używamy tytułu „Jezus Król Polski”, to z jednej strony mamy na myśli ten ogólny Boży dekret, z drugiej strony antycypujemy, uprzedzamy moment potwierdzenia go przez prawo ludzkie (świeckie i kościelne).

* * *

Polska, posiadająca co do istoty tę samą godność, jak każdy inny naród, ma szczególne prawo do nazywania Jezusa Królem Polski, z uwagi na fakt obecności w naszym Narodzie Maryi, Królowej Polski. Tytuł „Maryja Królowa Polski” został uroczyście nadany Matce Najświętszej przez króla Polski Jana Kazimierza 1 kwietnia 1656 roku. Wtedy to, po cudownej obronie Częstochowy, król złożył w imieniu swego narodu słynne śluby lwowskie, rozpoczynające się od słów:

Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico.

Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam. 

Tytuł ten: „Maryja Królowa Korony Państwa Polskiego” został potwierdzony mocą ustawy Sejmu Rzeczpospolitej i zapisu Konstytucyjnego z 3 maja 1764 roku, a także zatwierdzony przez Kościół w osobie papieża Piusa XI. Dziś czcimy go m.in. w uroczystej Mszy świętej, w Apelu Jasnogórskim czy w Litanii Loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny. Czy nie o taki sam akt w stosunku do Jezusa, z miłości i ku ratunkowi Ojczyzny, przez władze świeckie i duchowe dokonany, chodzi dzisiaj w Polsce? Przypomnę zapis Rozalii: Jest jednak ratunek dla Polski, jeśli Mnie uzna za swego Króla i Pana w zupełności poprzez Intronizację, nie tylko w poszczególnych częściach kraju, ale w całym państwie z rządem na czele… 

Dziesięcina. Ratunek przed chciwością

Potrzebujemy dawać, aby nie wpaść w pułapkę chciwości i zazdrości; aby majątek, bogactwo i pieniądze nie stały się bożkiem

Czym jest dziesięcina? Jaki jest jej sens? Dziesięcina to starotestamentalny wymóg Prawa, który oznaczał ofiarę z 10% dochodów, którą składano Bogu jako wyraz wdzięczności za opiekę i błogosławieństwo oraz w dowód wierności Przymierzu. Istniały trzy rodzaje dziesięciny, która była traktowana jako Boża własność i składana w dowód wdzięczności za wszystko, co Izraelici otrzymywali z ręki Boga oraz jako wyraz troski o innych:

* Wsparcie dla Bożych Sług – dziesięcina przeznaczona była dla lewitów których zadaniem było służenie Bogu, a który nie posiadali źródła utrzymania, ponieważ nie posiadali ziemi (zob. Kpł 27,30 oraz Lb 18,21.24.26). Ten

Nowy Testament w kwestii dziesięciny wskazał na coś więcej niż posłuszeństwo, wdzięczność i wierność Bogu – według Jezusa ważna jest postawa serca dającego i zachowanie przez niego właściwej hierarchii ważności, bo ofiara z cielców i kozłów została zastąpiona czymś o wiele większym i nieprzemijającym, ofiarą życia Jezusa Chrystusa: Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać (Mt 23,23). Jezus nie zniósł oddawania dziesięciny, ale zwrócił uwagę na motywację i nastawienie do dawania, podkreślił potrzebę dawania z miłością, jako wyrazu żywej wiary.

Skąd pochodzą bogactwa materialne? Biblia mówi: „Pamiętaj, że to Pan, Bóg twój, daje ci siłę do zdobywania bogactwa...” Pwt 8,18 BW

.

Czy pieniądze mogą przesłonić nam rzeczy ważniejsze i bardziej wartościowe? Bogactwo może stać się naszą największą wartością i zająć w naszym życiu miejsce Boga. Biblia mówi: „Tak mówi Pan: Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądrością i niech się nie chlubi mocarz swoją mocą, niech się nie chlubi bogacz swoim bogactwem! Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że jest rozumny i wie o mnie, iż Ja, Pan, czynię miłosierdzie, prawo i sprawiedliwość na ziemi, gdyż w nich mam upodobanie — mówi Pan.” Jr 9,22-23 BW

.

Bogactwo zmienia podejście do rzeczy materialnych i może rodzić chciwość. Biblia mówi: „Powiedział też do nich: Baczcie, a wystrzegajcie się wszelkiej chciwości, dlatego że nie od obfitości dóbr zależy czyjeś życie.” Łk 12,15 BW

.

Nie jest mądry ten, dla kogo osiąganie sukcesów finansowych ma największą wartość. Biblia mówi: „Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.(Mt6,24).

To jest ten czas,kiedy proszę was o wpłatę kwoty,ten kto ile może niech tyle wypłaci,tak Mi pomożecie się przygotować ,na to o czym od dawna was uświadamiam.