Jak żyć gdy codzienność rzuca kłody pod nogi. Jak się nie poddać, nie zwątpić w ciągłą walkę gdy brak Ci sił, choroba zwala z nóg, ciągły ból odbiera chęci do życia.

Wiele osób pomagających innym zna Zosię i jej mamę Justynę. Zosia Nowak ma 17 lat, ciężką złożoną wadę serca, przełożenie narządów wewnętrznych, jest głucha ( straciła słuch po pierwszej operacji serca, miała ich trzy...) jest po tracheostomii nadal z otwartą stomią, ma zaniżoną odporność i w konsekwencji tego co przeżyła i jak musiała walczyć o życie zdiagnozowaną niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym i spektrum autyzmu.

 Po śmierci taty Zosi ( 14 lat temu) dziewczyny zostały same walcząc o przetrwanie. Z powodu niepełnosprawności i chorób Zosi jej mama nie może podjąć zatrudnienia, jednak zasiłek który otrzymuje od państwa nie pozwala na utrzymanie dwóch osób, opłacenie rachunków, wykupienie leków, rehabilitację, zapewnienie środków medycznych itd. Dziś żyje się ciężko, ale matce samotnie wychowującej chore dziecko ekstremalnie ciężko. Jeden rodzic dźwiga na swoich barkach wszystkie problemy, a gdy problemy się piętrzą przygniatają go i wyczerpują fizycznie i psychicznie. Do takiej ściany doszła Justyna. Nie ma siły już walczyć, a musi, nie ma siły już płakać z bezsilności, bo robi to co noc, z wycieńczenia jej organizm choruje, a kto się zajmie Zosią gdy ona nie da rady?

Wiem z czym przyszło jej się mierzyć, również wychowuję niepełnosprawnego syna lecz jest mi łatwiej, ponieważ robię to wspólnie z mężem.   

Sytuacja dziewczyn od dawna jest dramatyczna, prawie 2 lata temu wspólnie udało nam się pomóc im i spłacić ich dług w spółdzielni mieszkaniowej. Wystarczyło też pieniędzy na opłacenie prądu i gazu na pół roku w przód. 31 października Zosia skończy 18 lat i straci prawo do 800+ i części darmowych leków przysługujących dzieciom. Sytuacja wtedy będzie katastrofalna.

Dziś Dzień Mamy, za chwilę Dzień Dziecka to czas wyjątkowy jednak nie dla wszystkich. Ciężko świętować gdy życie tak bardzo przytłacza.

A gdyby w te dni oprócz przyjmowania i dawania uścisków i buziaków od dzieci i dzieciom zrobić coś wielkiego, coś dobrego. Pomóc dwóm fantastycznym dziewczynom, mamie Justynie i Zosi. Tak jak 2 lata temu dać im poczucie bezpieczeństwa, zdjąć z barków ogromny ciężar w postaci opłacenia rachunków, zapewnienia leków, kupienia jedzenia i zapewnienia wsparcia psychologicznego mamie Zosi. Proszę pomóżcie mi sprawić im radość, wywołać uśmiech na ich twarzach, dać wytchnienie od codziennych ogromnych problemów. Wpłaćcie ile możecie, tu naprawdę każdy grosz ma znaczenie.