Kochani, przedstawiam wam Klaudiusza, który dostał szansę na życie, lecz inne życie niż Jego rówieśnicy. Urodził się zbyt wcześnie, bo już w 24 tygodniu ciąży i ważył zaledwie 790 gramów. Walka o jego życie, by je zachował trwała blisko pół roku. Udało się przy pomocy wspaniałych lekarzy, a także intensywnej terapii. Udało się, ale dziś potrzebuje w dalszym ciągu opieki wielu specjalistów, intensywnej rehabilitacji oraz hormonu wzrostu. Klaudiusz obecnie ma 5 lat i nie jest do końca zdiagnozowany, jego rozwój psycho-ruchowy jest bardzo opóźniony. Ma dziecięce porażenie mózgowe oraz wielohormonalną niedoczynność przysadki mózgowej (niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy). Jest dzieckiem leżącym, nie mówiącym, a nawet nie siedzącym, ale bardzo pogodnym i uśmiechniętym, które bardzo kocha życie. Jak na swój wiek jest bardzo malutki, ponieważ waży około 9.100 kg, a wzrost to zaledwie 80 centymetrów. Choć nie mówi, nie chodzi i nie siedzi samodzielnie można zauważyć, że jest mądry. Klaudiusz nadal potrzebuje nieustannej pomocy, by żyć. Na co dzień potrzebuje podstawowego sprzętu medycznego do podawania leków, a także rehabilitacji, by czuć się lepiej i lepiej żyć. Na dzień dzisiejszy Klaudiusz potrzebuje pionizatora, ortezy oraz siedziska ortopedycznego. Koszty tego sprzętu są bardzo duże. Marzę, aby Klaudiusz mógł pojechać na trzytygodniowy turnus rehabilitacyjny, lecz także koszty tego turnusu są bardzo wysokie. Znaleźliśmy się wszyscy w trudnej sytuacji pandemii, dla mnie i Klaudiusza to wyjątkowo trudny czas, brak pracy na cały etat ze względu na stan zdrowia synka powoduje brak sprzętu i rehabilitacji, dlatego zwracam się z prośbą do ludzi o dobrym sercu, byście wsparli nas w tym trudnym czasie. Potrzebujemy pomocy, by Klaudek mógł godnie żyć i bym mogła zapewnić mu to, czego potrzebuje na co dzień. To strasznie bolesne patrzeć na swoje dziecko, któremu nie możesz nic dać lub zapewnić, bo cię na to nie stać. Trudne jest też proszenie o pomoc, ale nie mamy wyjścia, wiara w ludzi pomaga nam, by się do was zwrócić. Mnie jako mamę Klaudiusza wiara umacnia i uwalnia od strachu. Głęboko wierzę w to, że znajdą się tacy spośród was, których Klaudiusz urzeknie i chwyci za serce. Potrzebujemy niewiele, tylko by przetrwać i żeby nie bolało serce Matki, która patrzy na cierpienie swojego dziecka i nie może pomóc. Kochani jesteście dla nas ostatnią deską ratunku, pomóżcie nam proszę w potrzebie.