„Jeśli zapomnę o Nich – ty Boże na niebie zapomnij o mnie!” - napisał Adam Mickiewicz w Dziadach (Część III).

My nie chcemy, by kilkudziesięciu mieszkańców Ulanicy poległych podczas I i II wojny światowej pozostało zapomnianych. Dlatego na miejscowym cmentarzu chcemy wybudować im - z Waszą pomocą - pomnik.

"Mama gotowała bandaże w wodzie z cukrem, bo tylko bandaże wolno jej było przekazać skatowanemu przez NKWD ojcu. Ssał słodki materiał i to pozwoliło mu przetrwać. Zesłany na Syberię, prawie zmarł od pracy ponad siły w kopalni. W ostatniej chwili udało mu się zaciągnąć do armii Andersa i z nią przeszedł cały szlak bojowy. Jego brat Henryk Bielec nie miał tyle szczęścia - zginął z rąk sowieckich w Przemyślu, a jego rodzinę - żonę z dwójką małych dzieci zesłano na Sybir".

"Mój brat Józef Marszałek miał tylko 24 lata, kiedy zginął w kampanii wrześniowej 1939 r. w starciu z Niemcami pod Duklą. Jego ojciec - Marcin Marszałek, pierwszy mąż mojej mamy, zginął w I wojnie światowej. Nie zapomnij o nich, prosiła mnie przed śmiercią" - to fragmenty wspomnień rodzin żołnierzy z Ulanicy poległych podczas I i II wojny światowej. 

Ulanica to moja rodzinna miejscowość, której historią zajmuję się od kilku lat. Prochy kilkudziesięciu mieszkańców tej małej wioski z Podkarpacia rozrzucone są bezimiennie po całej Europie. Mieli po dwadzieścia kilka lat, marzenia i plany na przyszłość. Wszystko przepadło na wojnach, na które ich wysłano. Młode pokolenie często nawet nie wie, że pradziadek czy jego brat bohatersko polegli na wojnie. Chcę, by na cmentarzu w rodzinnej miejscowości mieli chociaż symboliczną mogiłę, chociaż tabliczkę z własnym nazwiskiem, gdzie ktoś postawi znicz i westchnie o pokój duszy. 

Pomóżcie nam zebrać środki na ten cel.

Anna