Część jestem Frodo. Jestem devonen i mam już 1,4 roku. Niestety los nie był dla mnie łaskawy. Gdy tylko przyjechałem do rodziców zacząłem bo bardzo krótkim czasie się drapać. Po tygodniu zacząłem wymiotować. Mama myślała, że może źle zareagowałem na puszkę. Jednak od razu w środku nocy pojechaliśmy do lecznicy. Dostałem kroplówkę i leki przeciwymiotne. Niestety wcale mi się nie polepszyło, wymiotowałem, zacząłem robić rzadkie kupy, ze śluzem i zabarwione krwią. Lekarz powiedział mamie, że trzeba będzie mnie rozciąć. Mama płakała bo bardzo się martwiła, ja siedziałem w kącie sam, chowałem się i nie chciałem się bawić. Bardzo bolał mnie brzuch i nie chciałem martwić mamy. Po szeregu badań na pasożyty, morfologii, usg, dalej nic nie było wiadomo. Dostałem antybiotyk po otrzymaniu wyników. Było Lepiej. Po jakimś miesiącu znowu było mi gorzej, nasikałem mamie na łóżko ale nie gniewała się wiedziała, że coś nie tak jest z moim pęcherzem. Znów szereg badań, antybiotyk i dieta eliminacyjna. Lekarze przewracali oczami, że skoro jestem rasowy to pewnie stąd te problemy gastryczne i uczulenie. Mam uczucie na kurczaka, wszystkie białka z nim związane. Na diecie byłem 6 miesięcy i czułem się dużo lepiej. Ale miala dużo cukrów i to tez nie wskazane dla kotów. Od 2 tygodni znowu gorzej się czuje. Robiliśmy wyniki krwi, stwierdzono ibd. Mama trochę posmutniała, myśli że mogli zrobić coś więcej, żeby choroba się nie rozwijała. Ale lekarze traktują ją trochę jak przewrażliwioną matke a przecież jej zależy tylko na moim zdrowiu. Mama we wrześniu straciła pracę, a tyle badań trzeba zrobić. W październiku wydała na mnie 600zl. Ale wiem, że dla mnie mogłaby jeść suchy chleb obym był szczęśliwy. Jeżeli kochacie kotki i zechcecie nam pomóc będziemy wdzięczni. Zacząłem wylizywać futerko w okolicy nerek. Więc mama boi się że nerki są problem przy mojej chorobie. Musimy powtórzyć USG, pobrać mocz i udać się fo dietetyka. Prawidłowa dieta pomoże mi i będę czuł się lepiej.