Drogie osoby dobrego serca!

Dziś chciałabym podzielić się z Wami moją historią, historią walki, wytrwałości i nadziei.

Mam na imię Agata i mam 42 lata. Moje życie nie zawsze układało się tak, jakbym tego chciała, ale zawsze starałam się być silna i nie tracić wiary w lepsze jutro.

Teraz jednak stoję przed najtrudniejszym wyzwaniem w moim życiu, i to Wy jesteście moją jedyną nadzieją.

Wychowuje sama córkę, nie mam rodzeństwa, moja mama zmarła w wieku 59 lat, mój tata jest chory i wymaga opieki 24 godziny na dobę. Całe moje życie to walka, ale jestem silna, wierząca i nigdy się nie poddawałam. Przez wiele lat radziłam sobie sama, zawsze wielką radość sprawiało mi pomaganie innym, nawet gdy sama za wiele nie miałam.

Słowa mojej przyjaciółki Karoliny „skąd ty masz tyle siły, by to wszystko samemu dźwigać na swoich barkach i jeszcze ta Twoja otwartość, dobroć do tych wszystkich ludzi, to piękne, ale nie wiem jak ty to robisz”.

Od 10 lat zawodowo zajmuje się kosmetyką. Jest to nie tylko moja praca, ale też ogromna pasja.

8 lat temu spełniłam swoje marzenie, otwierając gabinet kosmetologii. To był mój sukces, wynik ciężkiej pracy i nieustępliwej determinacji. Ukończyłam kosmetologię a obecnie robię specjalizację z medycyny estetycznej.

Jednak życie potrafi niespodziewanie zmienić nasze plany.

W jednej chwili znalazłam się na oddziale neurologii z przeraźliwym bólem i utratą czucia w lewej stronie ciała.

Ile może zmienić jedna chwila? Okazuje się, że wszystko.

Rezonans kręgosłupa wykazał:

1. uszkodzenie kręgów C5 i C6.

2. zwężenie obustronne otworów międzykręgowych

3. uszkodzenie pierścienia włóknistego, czego następstwem jest wypadnięcie jądra miażdżystego, który uciska na korzeń nerwowy

4. wypuklina szerokopodstawna w lewą stronę, czyli wysunięcie dysku, które pogarsza kondycje kręgosłupa, zmniejsza zakres ruchów i długo nie leczona prowadzi do całkowitego niedowładu kończyn.

Wszystko to spowodowało częściowy brak sprawności lewej ręki, mojego podstawowego narzędzia pracy jako kosmetyczki. Kluczowe jest jak najszybsze leczenie i rehabilitacja, ponieważ wraz z upływem czasu szansa na całkowity powrót do zdrowia staje się coraz mniejsza.

Zaburzenia korzeni rdzeniowych i splotów nerwowych dają objawy neurologiczne z którymi zmagam się codziennie mimo bardzo silnych leków: zaburzenia czucia, parestezje, osłabienie mięśni, w moim przypadku lewej strony ciała.

Pojawiające się zawroty głowy, skurcze mięśni, drętwienie, wzmożone napięcie mięśni, rwa barkowa, zaburzenia czucia w kończynach, częściowa utrata sprawności obecnie to dla mnie codzienność.

Na szczęście w tej chwili jeszcze bez wskazań do leczenia operacyjnego, ale lekarze i tego nie wykluczają. Na razie postawiono na leczenie farmakologiczne oraz intensywną terapię rehabilitacyjną, która będzie bardzo kosztowna.

Przy okazji rezonansu głowy przypadkowo wyszło:

1. zmiana naczyniopochodna w prawym płacie ciemieniowym, czyli upośledzenie krążenia mózgowego, miejscowym niedotlenieniem tkanek

2. nasilone zgrubienia śluzówki w zatokach zwapnienia/zmiany grzybicze - do jak najszybszej operacji

3.wszystkie ujścia zatok niedrożne o bardzo dużych zgrubieniach, na szczęście nadające się jeszcze do leczenia farmakologicznego.

12 kroplówek dziennie, ketonal, paracetamol, tramal, relanium. Litry wylanych łez, brak chęci do życia i walki.

Kiedy koleżanki mnie myły wyłam nie tyle z bólu, co z faktu że mając 42 lata, mając tyle marzeń, zawsze uśmiechnięta optymistka nie mogę się nawet sama umyć. Nie potrafię znaleźć słów na to, co czułam, co działo się w mojej głowie, jak postrzegałam swoją przyszłość. Większość czynności mogę wykonywać w pozycji leżącej.

Patrzenie w sufit doprowadza mnie do złości czemu złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom.

W ostatnim czasie branża kosmetyczna była mocno niestabilna co też mocno odczułam w kwestii finansów. Salony zamykały się jeden po drugim, ja postawiałam wszystko na jedną kartę pozbywając się wszystkich oszczędności by przetrwać, zaciągając co rusz nowe kredyty.

Upór, determinacja, wiara i ciężka praca pozwoliła mi przetrwać.

I co dostałam od losu.

Niedowład lewej ręki. Brak oszczędności i możliwości wsparcia się kolejnymi kredytami.

Teraz jeszcze czeka mnie operacja na oddziale laryngologii.

Potem jestem gotowa zaangażować się w pełni w wysiłek rehabilitacyjny i fizjoterapię, aby jak najszybciej wrócić do pracy. Jednak na ten moment pozostaje niepewność, walka z bólem, łzy, zależność od innych, pocovidowe długi i brak środków na rehabilitację.

Dlatego postanowiłam z wielkim trudem zwrócić się do Was z gorącą prośbą o wsparcie finansowe, które pozwoli mi przetrwać ten trudny okres i da mi szansę na osiągnięcie jak największej sprawności.

Chcę walczyć o swoją rękę i będę wdzięczna za każde, nawet niewielkie wsparcie.

Proszę, pomóżcie mi w walce o powrót do zdrowia i normalności. Każda wpłata, nawet najmniejsza, ma ogromne znaczenie. Pomóżcie mi przywrócić uśmiech na twarzy i sprawność ręki, bym mogła dalej się rozwijać, utrzymywać dom, córkę i móc wykonywać swój zawód.

Dziękuję Wam z całego serca za wsparcie i zrozumienie, które pomaga mi wierzyć, że mogę pokonać tę trudność.

Z góry bardzo, bardzo Wam dziękuję za pomoc i zrozumienie.

Ze wzruszeniem i wdzięcznością Agata.