Jestem Natan- mam AUTYZM, a Ty jaką masz supermoc?

Zbieram na turnusy terapeutyczne nowoczesnymi metodami m.in. BAK(bioakustyczna korekcja mózgu) i mikropolaryzacja przezczaszkowa.

To moja olbrzymia szansa na lepsze zrozumienie Twojego świata i rozwinięcie mowy, abym mógł swobodnie powiedzieć czego chcę, co mnie boli, czego się boję i co sprawia mi radość. Dla jednych to proste, ale mi sprawia ogromną trudność- zebranie myśli i złożenie najprostszego słowa...

Natan był zdrowym, uśmiechniętym i ciekawym świata chłopcem… do 18 miesiąca życia. Niestety pewnej nocy obudził nas przeraźliwy płacz i krzyk syna, który trwał kilka godzin. Nikt i nic nie było  w stanie go uspokoić. Ten przeraźliwy płacz rozrywał nam serca przez kolejnych kilka nocy...Po tygodniu płaczu zmienił się... Z jego twarzy znikł urokliwy uśmiech, a najlepszymi zabawkami stały się wirujące przedmioty np. koła aut czy pralka. Przestał mówić. Nie było już głośnego IHA HA, kiedy sadzaliśmy go na bujanym koniu. Z dziecka jedzącego dosłownie wszystko, zrobił się dzieckiem jedzącym suchy chleb, makaron, ziemniaki i kilka owoców (tak jest do dziś). Bał się ludzi i dużych przestrzeni. Wyjście do galerii handlowej było dla niego ogromnym przeżyciem. Płakał, drapał, gryzł i kładł się na ziemię. W ten sposób reagował na zbyt głośne dźwięki, ostre światła, tłumy ludzi i lekarzy. Odczuwał fizyczny ból od drażniącej go odzieży. Potrafił przez godzinę nieruchomo wpatrywać się w okno. Zasypiał wciśnięty pomiędzy łóżko a ścianę. Trzepotał rękoma jak motyl w chwilach ekscytacji ( jeszcze się to zdarza). Nie bawił się z dziećmi, był ciągle gdzieś tam obok, jakby za mgłą... Miał swoje rytuały, jeśli nastąpiła jakaś zmiana wpadał w szał nie do opanowania, aż zasypiał ze zmęczenia. Nie reagował na imię i zachowywał się tak jakby nie rozumiał lub nie słyszał co się do niego mówi. Ciałem był z nami, a duchem gdzieś w „krainie autyzmu”.

Zaczęliśmy poszukiwać przyczyn jego zachowania. Przez rok odwiedziliśmy kilkunastu specjalistów, którzy mieli podzielone opinie na jego temat. Po roku poszukiwań w końcu otrzymał diagnozę AUTYZMU. Tak zaczęła się walka o lepsze jutro…

Dziś Natan ma 5 lat. Jest uśmiechniętym, bystrym chłopcem. Bardzo lubi książeczki, puzzle, pociągi i malowanie farbami. Ma niesamowitą pamięć i uwielbia pływać. Choć nie potrafi powiedzieć „kocham Cię” daje nam to odczuć każdego dnia. Przesypia prawie wszystkie noce, ataki agresji  i autoagresji zmniejszyły się do 1 na kilka dni. Dziś wchodzi dziarsko do supermarketu, minął paraliżujący go strach przed ludźmi. Teraz zamiast wpatrywać się w okno woli malować, czytać czy po prostu bawić się autami i pociągami. Coraz częściej podchodzi do dzieci i jest nimi zainteresowany (czasami nawet się z nimi bawi, choć na razie tylko przez krótką chwilę).Zaczyna mówić pojedyńcze słowa i potrafi dłużej utrzymać kontakt wzrokowy. Został odpieluchowany i w końcu zauważa nasze domowe zwierzęta, które karmi i bawi się z nimi. Nie ma już problemów z brzuszkiem, co widać po jego ciągle uśmiechniętej twarzy. Zna prawie cały alfabet i bawi się na niby. Jest dumnym przedszkolakiem i chętnie do niego chodzi..

Natan zrobił ogromne postępy dzięki rozmaitym terapiom (neurologopedycznej, logopedycznej, muzykoterapii, dogoterapii, integracji sensorycznej, neurotaktylnej, czaszkowo-krzyżowej) oraz zajęciom (rewalidacyjnym, korekcyjno-kompensacyjnym, rozwijającym kompetencje emocjonalno-społeczne) a także dzięki fizjoterapii/osteopatii i homeopatii.

Niestety nadal nie komunikuje się werbalnie, ma obniżone napięcie mięśniowe i boryka się z wieloma problemami behawioralnymi. Nasze państwo zapewnia jedynie 10 h terapii w przedszkolu oraz 6h z programu „Za życiem”, w ramach którego syn ma zajęcia. To zdecydowanie za mało...Za wszystkie pozostałe terapie i zajęcia  płacimy sami. Wiąże się to z ogromnymi wydatkami. Nie jesteśmy w stanie odłożyć na bardzo potrzebne, lecz kosztowne turnusy.

Walkę o zdrowie i sprawność naszego syna będziemy toczyć do końca swoich dni.

Wierzymy, że dzięki TYM turnusom i TWOJEJ pomocy Natan w przyszłości będzie samodzielny.

Porozmawiać z własnym synem, czy to tak dużo?

O niczym innym nie marzymy!

Dzięki Tobie będzie to możliwe!

Dziękujemy za wsparcie

Gosia i Paweł- rodzice Natana:)