Nazwa programu: „Edukacja kluczem do przyszłości dzieci w Kenii”

Cel programu: wsparcie procesu edukacji i zapewnienie niezbędnych potrzeb życiowych dla wybranych, starannie wyselekcjonowanych dzieci pochodzących z biednych rodzin hrabstwa Kilifi w Kenii.

Dzieci utalentowanych, pracowitych, ale pozostających w trudnej sytuacji życiowej, która uniemożliwia im systematyczny udział w procesie edukacji. Czyli takich uczniów, którzy z powodu nie wniesienia na czas wymaganych opłat szkolnych, zostają odesłani przez dyrektora szkoły do domu.

Opłaty te nie są wysokie, jednak i tak stanowią dla wielu rodzin barierę nie do pokonania. Nadal bardzo wiele dzieci w tym regionie nie umie nawet czytać, pisać i liczyć.

Dzieci są wybierane i dołączane do tego programu, gdy są uczniami 2 lub ewentualnie 3 klasy szkoły podstawowej. Są to takie dzieci, które rozpoczęły edukację (poszły do szkoły), ale nie mogą jej kontynuować, bo nie mają na to pieniędzy. Nauczyciele zdążyli je już poznać oraz zdiagnozować problemy, kondycję finansową rodziców oraz perspektywy w nauce.

Program ma charakter systemowy. Zakłada wieloletnie wsparcie danego dziecka poprzez zapewnienie mu możliwości ukończenia szkoły podstawowej (6 klas) i gimnazjum – junior school (3 klasy).

Dla dzieci, które uzyskają wymagany poziom na egzaminach, przewidujemy kontynuację programu w szkole średniej.

Zdobycie odpowiedniego wykształcenia daje dużą nadzieję na uwolnienie dziecka w przyszłości od widma głodu i ubóstwa.

Każdy nasz podopieczny, który jest objęty tym programem, jest wspierany w ciągu roku przez jednego polskiego rodzica „adopcyjnego”, który dokonując co miesięcznych wpłat w wysokości 30 zł zapewnia mu niezbędny roczny budżet przewidziany w programie (360 zł). Dzieci znamy osobiście i na bieżąco monitorujemy ich sytuację życiową i rozwój.

Na co zostaną przekazane wpłaty: na niezbędne opłaty szkolne (specyfikacja poniżej) i zakup lunchu.

Koszty przewidywane do poniesienia w 2024 roku: około 360 zł, w tym: opłata za 3 semestry w szkole (50 zł), przybory szkolne, zeszyty, mundurek i buty (60 zł) oraz lunch w czasie zajęć szkolnych (250 zł).

Imiona: RAYAN TSUMA

Nazwisko: MUNGOMA

Data urodzenia: 14.08.2013

Dziecko dołączyło do programu w roku: 2024

Miejsce zamieszkania: wioska Junju (hrabstwo Kilifi, położone na północ od Mombasy)

Rodzina: babcia, mama Claris Kuvuna Kaingu Mwawashe (zmarła w 2014 roku), tata (nieznany), siostra Jacinta Nazi Kuvuna (niepełnosprawna fizycznie i umysłowo, ur. 2006). Opiekunem prawnym chłopca jest nauczycielka pracująca w szkole w Junju - madam Jane Mwadime.

Na zdjęciu od lewej: Jacinta, Rayan, babcia i madam Jane Mwadime.

Szkoła: JUNJU PRIMARY SCHOOL (szkoła rządowa)

Klasa: 3 podstawowa

Na zdjęciu Rayan z nauczycielką, która pełni też funkcję jego opiekuna.

O dziecku: Rayan jest sierotą. Jego mama zmarła, gdy miał 8 miesięcy, ojciec pozostaje nieznany. Aktualnie jego opiekunem jest nauczycielka ze szkoły w Junju.

W ciągu swojego życia chłopiec wielokrotnie zmieniał miejsce pobytu. Dla członków rodziny był jedynie ciężarem finansowym.

Gdy jego mama Claris była mała mieszkała niedaleko nauczycielki madam Jane Mwadime. Ta widząc biedę w jej rodzinie, postanowiła ją do siebie przygarnąć. Dziewczynka bawiła się  z jej dziećmi i pomagała w drobnych pracach domowych. W zamian traktowana była jak członek rodziny. Gdy Claris ukończyła klasę 7 postanowiła, że nie będzie kontynuować nauki i pójdzie do pracy, aby pomóc matce (babci Rayana). Wyprowadziła się. Gdy skończyła 18 lat zaszła w ciążę. Niestety dziecko okazało się niepełnosprawne. To przerosło ojca dziecka, który postanowił je zostawić. Wtedy Claris postanowiła przenieść się do Malindi, gdzie miała pracę. Dziewczynkę zostawiła z babcią.

Siedem lat później ponownie zaszła w ciążę. Była już wtedy chora, ale nieświadoma na co. W 2013 roku na świat przyszedł Rayan. Gdy miał 2 miesiące Claris zaczęła bardzo źle się czuć i postanowiła wrócić do matki. Po kilku miesiącach, gdy okazało się, że to rak i niebawem umrze - zamieszkała u madam Jane.

Claris (mama Rayana) zmarła w roku 2014 (w wieku 26 lat) na raka przełyku. Rayan miał wtedy 8 miesięcy, jego niepełnosprawna siostra 8 lat.

Po śmierci matki nauczycielka chciała zaopiekować się Rayanem, ale ciotka (siostra matki) zadecydowała że dziecko powinno zostać w rodzinie i wzięła go do siebie do Malindi. Jednak po kilku latach, gdy utraciła pracę, postanowiła odesłać chłopca do babci (mamy matki) w region Chonyi. Babcia ledwo wiązała koniec z końcem. Miała już przecież pod opieką niepełnosprawną Jacintę. Nie było jej stać na zapewnienie chłopcu odpowiednich warunków, o edukacji nie wspominając.

Gdy nauczycielka madam Jane się o tym dowiedziała zaproponowała babci, że weźmie Rayana do siebie. Chłopiec miał wtedy 4 lata. Póki mąż madam pracował, jakoś dawali sobie radę. Mają przecież również na głowie swoje własne dzieci, a teraz już wnuki. Aktualnie mąż jest na emeryturze, a madam Jane zostanie na nią skierowana za 3 lata (ma 53 lata wg ID). Już teraz jest im bardzo ciężko.

Chłopiec najbardziej potrzebuje stabilizacji i miłości. Boi się, że z powodów finansowych znów zostanie gdzieś odesłany. Chciałby zostać z madam Jane. Tu czuje się jak w domu.

Bardzo lubi się uczyć, a jego hobby to lekka atletyka.

Na zdjęciu Rayan z niepełnosprawną siostrą Jacintą.

Sytuacja materialna rodziny: aktualnie Rayan mieszka z nauczycielką madam Jane Mwadime, która pełni rolę jego opiekuna. Niestety sytuacja finansowa madam Jane się pogarsza i istnieje ryzyko, że nie będzie jej stać na dłuższe zatrzymanie chłopca.

Najbliższą mu rodzinę stanowi babcia i niepełnosprawna siostra Jacinta. Mieszkają w bardzo trudnych warunkach w regionie Chonyi (2 godziny drogi od Junju). Odległość i koszty transportu sprawiają, że bardzo rzadko je odwiedza.

Dla wspierających: możliwość otrzymywania raportów kwartalnych, w tym wyników egzaminów, bieżących informacji o dziecku i zdjęć. Aktualizacje są zamieszczane na facebooku, w grupie zamkniętej (dostępnej tylko dla darczyńców), pod nazwą Wspieramy edukację "naszych" dzieci w Kenii.

Każdy "rodzic" ma też prawo wglądu w rachunki za poniesione wydatki i historię przelewów.

Istnieje także możliwość odwiedzenia rodziny podczas wyjazdów organizowanych przez nasz klub (zazwyczaj styczeń-luty).

Aktualnie dziecko wspiera: Karina Falińska

Kim jesteśmy: Klubem Sportowym Polskie Himalaje z siedzibą w Krakowie, który do 10 stycznia 2019 roku nosił nazwę KS Ski Test Kraków. Został założony w 2010 roku i wpisany przez Prezydenta Miasta Krakowa do ewidencji klubów sportowych nie prowadzących działalności gospodarczej pod nr KS/99.

Nie jesteśmy fundacją, a stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną. Działamy na podstawie statutu oraz obowiązujących przepisów prawa.

Na co dzień organizujemy imprezy biegowe oraz wyprawy w różne zakątki świata. Tworzymy Rodzinę Podróżników, której członkowie kilka lat temu zakochali się w Kenii i jej przemiłych, uczynnych i zawsze chętnych do pomocy mieszkańcach. Naszą bazą wypadową jest region Bamburi na północ od Mombasy. Organizując wyjazdy pomagamy mieszkańcom okolicznych miejscowości (Mtwapa, Bonami) i nie pozostawiamy ich własnemu losowi z chwilą powrotu do Polski.

Nie pobieramy żadnych prowizji, opłat z tytułu akcji charytatywnych. Nie utrzymujemy się z wpłat. Działamy na zasadzie wolontariatu. Wszystkie zebrane środki (100 %) przekazujemy na podopiecznych - zgodnie z wytycznymi. Do wglądu posiadamy potwierdzenia wydatków, zakupów, opłat itd.

W 2020 roku słowa św. Jana Pawła II „Bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje” – stały się na 100-lecie urodzin Karola Wojtyły nie tylko naszym mottem przewodnim, ale głównym przesłaniem konkretnego działania – wspierania ubogich rodzin, ich dzieci oraz tych, co pomocy materialnej potrzebują najbardziej. Ponieważ papież wypowiedział te słowa w Kenii, dlatego też od tego kraju rozpoczęliśmy akcję niesienia pomocy pod hasłem "podróżuję i pomagam". W czerwcu 2020 do naszych działań charytatywnych włączyliśmy Nepal.

Więcej informacji o działalności klubu na stronie polskiehimalaje.pl w zakładce O NAS.