Mam na imię Dominika. Od 12 lat żyje z niezdiagnozowaną, nasilająca się z roku na rok niewydolnością oddechową. Pomimo ciągłych poszukiwań przyczyny pogarszającego się stanu, wydawania wszystkich zarobionych pieniędzy na konsultacje i badania, nie udawało się ustalić przyczyny niedotlenienia. Pogarszającą się gazometria, spadki saturacji przy niewielkim wysiłku fizycznym, dziesiątki badań i spotkań z lekarzami różnych specjalizacji - i wciąż brak odpowiedzi na pytania, co mi dolega i jak to leczyć. Żyje z wieloma dokuczliwymi objawami jak na przykład bardzo silne bóle głowy, brak tolerancji już najmniejszego wysiłku, problemy ze snem - ponieważ w nocy niedotlenienie też daje się we znaki. Od kilku miesięcy trochę pomaga mi respirator - jestem w programie nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej NIV. Jednak - wciąż jest to tylko chwilowe wsparcie a nie leczenie.

Niecały miesiąc temu byłam na konsultacji u laryngologa, który poprosił o tomografię komputerowa głowy i stwierdził, że mam niedrożność nosa (przegroda, małżowiny) w kilku miejscach i że jego zdaniem to odpowiada za moje problemy z oddychaniem. I że potrzebuje operacji. Po latach koszmaru pojawiła się nadzieja na wyzdrowienie. Dostałam pilne skierowanie na operację, na oddział laryngologiczny. Myślałam, że na zabieg, zwłaszcza w moim stanie oddechowym, nie będę długo czekać.

Szybko zderzyłam się z trudną rzeczywistością. Operacja NFZ to co najmniej 2 lata oczekiwania. A ja już jestem tak osłabiona, że nie jestem w stanie sama zrobić zakupów czy odkurzyć mieszkania - nie mogę tyle czekać...

Pozostała opcja zabiegu prywatnego. Ale i tu pojawiły się schody. Próbowałam w prywatnych klinikach, jednak ze względu na choroby współistniejące (choroba mięśniowa oraz genetyczna predyspozycja do hipertermii) spotkałam się z odmowa. Potrzebuję mieć wzmożony nadzór anestezjologiczny, który może zapewnić tylko oddział intensywnej terapii - a takie są rzadkością w szpitalach prywatnych. W skrócie - prywatne szpitale odmówiły mi narkozy i odesłały do szpitali uniwersyteckich.... A tam kilkuletnie kolejki.

Zaczęłam szukać możliwości zagranicznych. Znalazłam szpital w Niemczech, który może mnie szybko zoperować, jednak koszt zabiegu to 14000 EUR. Taka kwota przerasta zupełnie moje możliwości finansowe - także dlatego, że wszystko co zarabiam, wydaję na podróże do lekarzy, badania oraz konsultacje. Postanowiłam więc zwrócić się o pomoc do Państwa.

Ta operacja to pierwsza od wielu lat nadzieja, że wrócę do normalnego życia. Będę bardzo, niewypowiedzianie wdzięczna każdemu, kto zechce mi pomóc.