Cześć!

Moja koleżanka Anastazja, wesoła i energiczna Ukrainka, stara się ułożyć sobie życie w Polsce. Wyjechała ze swojego domu kilka lat przed wojną i już te kilka lat utrzymuje się sama bez pomocy rodziny. Obecnie to ona jest wsparciem dla swoich rodziców. Niestety na początku listopada jej rodzinny dom, położony we wsi w okolicach Charkowa został zbombardowany i połowa budynku spłonęła. Jej rodzice na szczęście wyszli z tego cało, ale musieli opuścić swój dom, którego tak długo nie chcieli zostawić i przeprowadzili się do innego budynku, kilka miejscowości dalej. Nowy dom wymaga jednak ulepszeń, i nie mówię teraz o meblach czy potrzebnych sprzętach, ale o takich podstawowych elementach jak okna. Tata Anastazji zakleił rozbite szyby folią i starał się przygotować jak najszybciej dom do nadchodzącej zimy. Już wiadomo, że rodzice będą potrzebować dodatkowych pieniędzy, aby zakupić opał do ogrzania tego "nowego" domu. Anastazja nie da rady wysłać im potrzebnej kwoty, ponieważ z wielkim wysiłkiem udaje jej się wysłać co miesiąc kilkaset złotych, żeby jej rodzice mogli zapłacić rachunki za prąd i wodę. Dodatkowo w tym miesiącu Anastazja musi sama zapłacić czynsz za całe mieszkanie, które do tej pory dzieliła jeszcze z jedną osobą, co jeszcze utrudnia sytuację finansową jej rodziny w Ukrainie.

Ostatnio Anastazja słyszała wiele wypowiedzi, w których ludzie zachęcali ją tego, aby przestała wysyłać pieniądze swojej rodzinie. Zdaniem tych ludzi Anastazja sama sobie ledwo radzi i powinna skupić się na polepszaniu swojego życia. Te rady bardzo zabolały moją koleżankę i spotkały się z jej sprzeciwem, ponieważ ona nie wyobraża sobie, żeby mimo odległości przestać wspierać swoją rodzinę, zapomnieć o niej.

Jej żelazna wola napełniła mnie podziwem i wpadłam na pomysł, aby pomóc tej dziewczynie wytrwać w swoim trudnym i szlachetnym postanowieniu. Was również przyjaciele zachęcam do wsparcia.