Na początku tego roku gdy zaczynałam po ciężkiej operacji fizjoterapię miałam nadzieję, że po 3-4 miesiącach będzie już wszystko ok i będę mogła zakończyć ją. Dziś nie długo minie rok od operacji, a fizjoterapeuta cały czas udowadnia mi, że jeszcze długo za nim moje mięśnie wrócą do siebie, a blizna pooperacyjna zmniejszy się. Ciągle mam zrosty, które bolą, z którymi trzeba pracować. Do tego rehabilitacja mięśni brzucha, które po operacji są słabe, bo przecież były poprzecinane.

Tak wyglądał mój brzuch od razu po operacji:

A tak po 6 miesiącach fizjoterapii, dzięki tym osobą o dobrym sercu, które wpłacały pieniądze na moją zrzutkę:

Co 3 miesiące przeżywam ogromny stres wywołany wizytą u onkologa. Czy nowotwór wrócił czy jeszcze nie? Lekarz nie daje złudzeń, że może wrócić, że ten tym złośliwego nowotworu lubi wracać, ale nie wiadomo kiedy i w jakim miejscu się pojawi.

Życie mnie nie oszczędza. Bo od 7 lat żyję z bombą zegarową z opóźnionym zapłonem w głowie, z tętniakiem mózgu, który w każdej chwili morze pęknąć. Co roku neurochirurg bada mi go rezonansem, czy czasem nie powiększa się niebezpiecznie, czy pękł.

Niestety to nie wszystko. Mieszkam z ojcem, który jest po zawale, bajpasach i ostatnio po wylewie. Zawsze był trudnym człowiekiem, ale po chorobie stał się agresywny i niestety bardzo trudno mi z nim wytrzymać. Krzywdził mnie jak byłam dzieckiem, a teraz muszę się nim zajmować, bo nie jest samodzielny. Nie mogę liczyć na niego, a niestety jestem sama.

To powoduje wiele napięć i dodatkowy stres. Otrzymałam grupę inwalidzką za równo ze względu na raka jak i na tętniaka. Lekarz z komisji prosił bym pracowała zdalnie i poszła do psychiatry, gdyż stres może spowodować wznowienie nowotworu, no i niebezpieczny jest dla tętniaka. Chodzę do psychiatry, przyjmuję leki uspokajające, ale nie jest łatwo kiedy opiekuje się człowiek swoim katem z dzieciństwa i do tego musi jeszcze walczyć z chorobami.

Nie mogę pracować z biura, mam zakaz od lekarza, więc jestem z ojcem 24h na dobę, znikąd pomocy. I ciągła walka o życie.

Ale chcę walczyć, bo chcę żyć.