Anastazja wraz z niepełnosprawnym mężem, córeczką trzyletnią i dwoma synami nastoletnimi, uciekli przed wojną. Jeden z chłopaków również ma orzeczenie o niepełnosprawności. Zamieszkali w Polsce w małym mieszkanku, które dostosowali tak, by móc żyć. I było dobrze. Przyjechał z nimi spokrewniony ojciec z dwiema córkami, też nastolatkami. Razem wszyscy podtrzymywali się na duchu i dawali wspólnie radę prowadzić swoje gospodarstwa. Niedawno jednak ojciec dwóch dziewczynek zmarł... Anastazja, to niesamowicie dobry człowiek, mając swoje obowiązki i problemy postanowiła z mężem przygarnąć dziewczynki, żeby nie trafiły do żadnej placówki. Zrobiło się jeszcze ciaśniej w ich małym, skromnym mieszkanku. Potrzebują przeorganizować wszystko i chłopakom zakupić solidne łóżko piętrowe, z materacami. Nie mają na to funduszy, więc w Ich imieniu proszę o pomoc. Żeby się wszyscy zmieścili w tym małym mieszkaniu tak wygodnie jak mieszczą się w sercu Anastazji...