Uciekłam od wojny, niestety nie udało się uciec od bólu i cierpienia.

Mam na imię Karolina i mam 12 lat, pochodzę z Ukrainy.

Kiedy wybuchła wojna, wraz z mamą i braćmi uciekliśmy do Polski. Tutaj odnalazłam spokój, nowy dom, szkołę i znajomych.

Niestety dopadła mnie straszna choroba. W dniu kiedy miałam rozpocząć ferie zimowe poczułam się źle, dostałam duszności i mama zabrała mnie do szpitala. Na pilnie przetransportowano mnie do Specjalistycznego Szpitala w Krakowie, gdzie zawalił się mój świat. Moje marzenia legły w gruzach.

Diagnoza, jakiej nikt nie chce usłyszeć, stała się moją własnością. Chłoniaki nieziarnicze rozlane – limfoblastyczny (rozlany). Ferie spędziłam na Oddziale Intensywnej Terapii, gdzie toczyła się walka o moje życie. 19.02.2024 otrzymałam I dawkę zleconej chemioterapii. Obecnie przebywam w Oddziale Hematologii i Onkologii Szpitala Uniwersyteckiego

w Krakowie. Moja mama codziennie do mnie dojeżdża, z odległej o 100 km Dąbrowy Tarnowskiej, abym nie była w tym okropnym cierpieniu sama.

W domu czeka na mnie dwóch braci, w tym przedszkolak, dla którego do tej pory byłam przewodniczką po świecie. Braciszek ma rozpoznany autyzm i równie jak ja potrzebuje obecności mamy w tym trudnym dla nas czasie. Proszę Was wesprzyjcie mnie i moją rodzinę w tym jakże ciężkim okresie. Aby moja mama, która obecnie nie może pójść do pracy, nie musiała martwić się o to, czy będzie miała za co do mnie przyjechać.