Szanowni Państwo, 

nazywam się Barbara, mam 66 lat, jestem emerytką, byłam szarpana, bita pięścią w twarz i głowę w miejscu publicznym – pod kościołem, w środku dnia, w centrum miasta, na oczach przechodzących ludzi i dzieci przez czynnego zawodowo oficera Służby Ochrony Państwa i komandosa „czerwonych beretów” w rezerwie. 

Sąd ustalił winę sprawców i stwierdził, że został popełniony czyn zabroniony Kodeksem Karnym, ale sprawcy nie poniosą kary – postępowanie zostało umorzone, bo według pani sędzi bicie jest znikomą szkodliwością społeczną czynu (załączam anonimizowany wyrok sądu).

W dniu 27.07.2021 r. odbyła się rozprawa w sądzie II instancji, który utrzymał wyrok sądu rejonowego w mocy – wyrok jest prawomocny. 

Osoby, które będą chciały otrzymać wyrok sądu tylko z pominięciem danych osobowych sprawców, proszę o kontakt pod adresem e-mailowym [email protected].

Nie mogę pogodzić się z takim traktowaniem ludzi – ja jestem obywatelem gorszej kategorii, a sprawcy uprzywilejowani. Wobec faktu, że wydanym wyrokiem sąd dał przyzwolenie na przemoc, godzenie się z takimi wyrokami jak w mojej sprawie, doprowadzi do tego, że będzie można bezkarnie zabijać ludzi, skoro bicie to znikoma szkodliwość społeczna czynu. 

Dla mnie sprawa nie zakończyła się, dlatego bardzo potrzebuję pomocy na opłaty sądowe i wynagrodzenie adwokata związane z kasacją, na które mnie nie stać.

Sąd Okręgowy stwierdził, że nie należy mi się pomoc prawna w postaci ustanowienia pełnomocnika z urzędu w celu złożenia pisma o kasację wyroku, bo powinnam była przewidzieć, że po pobiciu Sąd w sprzeczności z Konstytucją i innymi przepisami prawa uzna, że stanowi to znikomą szkodliwość społeczną czynu, że można mnie bezkarnie bić i dlatego powinnam była zapewnić sobie odpowiednio wcześniej wystarczające środki finansowe na opłacenie pełnomocnika aby bronić swoich praw gwarantowanych Konstytucją.

Bardzo proszę o wsparcie mnie, cenna jest dla mnie nawet złotówka, każda kwota będzie dla mnie bardzo pomocna i za wszystkie wpłaty serdecznie dziękuję. 

Z wyrazami wdzięczności

Barbara Hoppe