Krystian miał wypadek w środę 24 czerwca. Do wypadku przyjechała karetka i zabrała Krystiana. Moja siostra, Krystiana żona pojechała do szpitala razem z nim. Tam po wykonaniu tomografu lekarz poinformował ją, że Krystianowi już podano narkozę i transportują go do innego szpitala na trepanację czaszki. Na co? Zapytała moja siostra. Na trepanację czaszki, odpowiedział lekarz. 
Moja siostra spędziła samotną noc w szpitalu, będąc w szoku, będąc w wielkiej niewiadomej. Nie było wiadomo, czy Krystian... przeżyje. Lekarz powiedział tylko tyle. Na dalsze informacje trzeba było czekać do rana.

Wykonano trepanację czaszki a usuniętą kość można naszyć z powrotem najwcześniej za trzy miesiące. Do tego czasu Krys leży na szpitalnym łóżku, oczy ma zamknięte. Mamy nadzieję, że niedługo otworzy oczy, że zacznie mówić, ruszać ciałem. Póki co... czekamy.

Nie wiadomo, do jakich uszkodzeń mózgu doszło. Tego dopiero się dowiemy. Jeden lekarz powiedział, że rehabilitacja potrwa 2 lata inny powiedział, że rehabilitacja potrwa "całe długie lata". Wszyscy czekamy na naszego brata, szwagra, męża. Krys jest zajebistym człowiekiem. Jest dobry. To wspaniały człowiek. To najlepszy szwagier na świecie... nie mam brata, ale szwagra kocham jak brata. Obydwoje są cudowni i są cudowną parą. 
Gdy doszło do wypadku i była potrzebna operacja prosiłam moich znajomych o modlitwę, ponieważ na pewno jeszcze nie wybiła Krystiana godzina. I dzięki Bogu żyje, ale dopiero się okaże, jakie będą fizyczne skutki wypadku. Dlatego oprócz modlitwy jest potrzebna także fizyczna pomoc, i po to w tej zbiórce się zgłaszam.