EDIT- nie udało się uzbierać potrzebnej kwoty, więc przedłużamy jeszcze zbiórkę. Pani Krysia chodzi o kulach póki co, ale jednak. Nie byłoby to możliwe gdyby nie pobyt w ośrodku rehabilitacyjnym w grudniu. Dziękujemy!

Zdarza się, że gdy słyszymy w mediach, szczególnie w okresie okołoświątecznym zwrot "osoby samotne" to odruchowo myślimy: są tacy ludzie? Bo przecież każdy ma jakąś rodzinę, jak nie rodziców to choćby brata, siostrę czy kuzyna.

Otóż nie, nie każdy.

Przykładem takiej osoby jest nasza sąsiadka, Pani Krysia.

To samotna, starsza kobieta, mieszkająca na 18 metrach kwadratowych, w "apartamencie", jak to teraz modnie nazywa się kawalerki. Jest naprawdę sama, nie licząc nielicznego grona koleżanek w podobnym wieku.

Życie bardzo mocno doświadczyło naszą sąsiadkę, a tymi doświadczeniami można by obdzielić kilka osób. Uwierzcie nam, nikogo jednak nie chcielibyście obdzielać samotnością, porzuceniem, przemocą, chorobą i ponownie samotnością. To niezwykłe, że choć los Pani Krysi nie oszczędzał, zachowała pogodę ducha.

Niestety los ponownie ostatnio rzucił Panią Krysię na kolana. Czy też bardziej kolano. Po kilkunastu latach [!] oczekiwania, a dokładnie to od 2006 r., 08.11.2021 r. Pani Krysia nareszcie doczekała się operacji, która de facto polegała na wymianie stawu kolanowego. Brzmi poważnie? I owszem, było poważnie. Jak się domyślacie, tak poważna operacja wymaga intensywnej rekonwalescencji i profesjonalnej rehabilitacji. Co oferuje NFZ przy wypisie ze szpitala? Wygodne łóżko we własnym domu. Problem w przypadku Pani Krysi polegał tydzień temu na tym, że wypis był w piątek, a pierwsza pomoc z MOPS mogła przyjść dopiero w poniedziałek na godzinę. A Pani wymaga opieki całodobowej. Niestety, przez niewydolność polskiej służby zdrowia, Pani Krysia nie mogła też liczyć na refundowaną rehabilitację od razu po wypisie.

I tu do akcji wkraczamy my - Zbiórkowicze, wcale nie mityczni "ludzie dobrej woli".

Za sprawą tej zbiórki możemy nie tylko opłacić pobyt Pani Krysi w ośrodku rehabilitacyjnym, w którym dojdzie do siebie po operacji, ale także pokryć koszt rehabilitacji, leków, środków higienicznych.

W swoim "apartamencie" Pani Krysia mogłaby liczyć jedynie na krótką wizytę pielęgniarki środowiskowej (w celu wymiany opatrunku) oraz opiekuna z MOPS. Nietrudno domyślić się, że żadna rehabilitacja nie wchodziłaby w grę i Pani Krysia skończyłaby przykuta do wózka na resztę życia.

Jeśli jej pomożemy, jest duża szansa, że swój ulubiony skrawek podwórca, na którym hoduje kwiaty, a który nazywa ogródkiem, będzie mogła oglądać nie tylko przez okno.