Nastka potrząsa głową. Próbuje zrobić krok w naszą stronę, ale gruba, zdecydowanie zbyt krótka lina ogranicza jej ruchy. Może tylko wpatrywać się w obiektyw. I błagać wzrokiem. Wzrok to jedyna jej broń. Nie ma żadnych asów w rękawie.

Widok kucki z synkiem w ciemniej oborze nie dziwi. Tak hoduje się konie rzeźne, tradycyjnie. Czyli te, które przychodzą na świat i mają z góry ustalony los. Nikt o nich zazwyczaj nie wie. Więc ten z góry ustalony los doprowadza je zazwyczaj do mety.

Nie widują tu trawy, wybiegów, ani słońca. Nie czuja wiatru w grzywie, ani nadziei na jutro. Ktoś powie, że może to i lepiej. Nie wiedzą za czym tęsknić, ani czego żałować, kiedy błyśnie nad nimi zimny, rzeźnicki nóż. Czasem to trwa sekundę, czasem kilka chwil dłużej. Ale zawsze ma to samo zakończenie – dalej nie ma już nic.

Nastka uderza rytmicznie kopytem o beton i cichutko parska. Wybija kolejne sekundy życia, coraz szybciej i szybciej. Echo niesie się po całej oborze. Mały Natan wtula się w mamę, i kuli uszy. Jakby chciał jej bronić, choć jeszcze nie wie przed czym. Nie ma pojęcia, że zdjęcia które tu robimy to jego i jego mamy ostatnia szansa. Jest tylko dzieckiem.. może rozumieć mniej niż Ty i ja.

Nie ma świadomości, że zdjęcia które mu robimy mają uratować mu życie. Gdy ta świadomość nadejdzie, na wszystko będzie już za późno.

Życie Nastki i małego Natana warte jest 5200 zł wraz z transportem.

Mamy czas do 29 października, aby je ocalić. Dołączysz do nas, by ocalić im życie, nim przestaną istnieć?