Dziękuję, że czytasz moją historię. ❤️

Piszę ten post, bo chcę pokazać, dlaczego ten mały domek mobilny to dla mnie coś więcej niż marzenie — to moja szansa na ratunek.

Od wielu lat zmagam się z depresją lękową. Przez długi czas nie miałam siły szukać pomocy, bo moje stany lękowe paraliżowały mnie tak bardzo, że bałam się wyjść z domu. Poszłam do lekarza dopiero wtedy, gdy było już naprawdę źle.

Od dawna mieszkam w miejscu, które zamiast pomagać mi dojść do siebie, pogłębia mój stan. To tam latami nieleczona depresja i lęki rosły, bo nie miałam odwagi ani sił szukać pomocy. Dziś wiem, że moje leczenie będzie długie i wymaga spokoju — a dopóki nie wyrwę się z tego miejsca , nie zacznę naprawdę zdrowieć.🥺

Nie mam swojego kąta, własnej ciszy, przestrzeni, w której mogłabym po prostu być sobą. Jestem już dorosłą osobą, a wciąż nie mogę poczuć, że naprawdę mam dom. To właśnie w tym domu wszystko się zaczęło i tam nadal tkwię — z coraz słabszym sercem i cichą nadzieją, że jeszcze zdołam to zmienić. 😞

Na szczęście są wokół mnie ludzie o wielkim sercu — ofiarowali mi kawałek swojego ogrodu, żebym mogła tam postawić mały domek mobilny. Nie potrzebuję wiele. Ten skromny kontener mieszkalny całoroczny byłby moim spokojnym azylem. Jedyną szansą, żeby odzyskać siły i powoli stanąć na nogi.

Obcy ludzie pomagają mi na tyle, ile mogą — ale koszt takiego domku jest zbyt duży, żebym mogła go sama udźwignąć. 

Marzę o kawałku własnej ciszy, żeby spróbować żyć bez wiecznego strachu.

Wierzę, że dzięki temu któregoś dnia poczuję, jak to jest po prostu być — bez lęku.

Dlatego też PROSZĘ o każdą, choćby najmniejszą cegiełkę. Dla mnie to nie tylko ściany i dach — to nowe życie.😞

Z całego serca dziękuję za Twój czas, życzliwość i każdą złotówkę wsparcia.

To więcej, niż mogę wyrazić słowami. ❤️