Sobota. 26 marca 2022 r.

Co za dzień! Jeden z najbardziej niesamowitych w moim życiu. Dużo obiektywnych trudności. Gdyby brać je wszystko na zimny rozum, należałoby zawrócić albo w ogóle nie wstawać z łóżka.

Jeszcze wczoraj nie dysponowaliśmy odpowiednim samochodem. To że nie mieliśmy dowodu rejestracyjnego, koniecznego żeby przekroczyć granicę, nie było największą z nich. Naprawdę. Jednocześnie wszędzie było tyle ludzkiej życzliwości, serdeczności i zrozumienia, że aż trudno uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę.

Przewieźliśmy pomoc humanitarną zaraz za ukraińską granicę. Tam spotkaliśmy się ze znajomymi z Iwano-Frankowska. Przeładowaliśmy dary z samochodu na samochód. Było tego naprawdę dużo. Nie tylko zakupy jakie zrobiliśmy za pieniądze, które nam powierzyliście. Wiele osób i instytucji dołączyło się - z tym czym dysponował.

W drodze powrotnej do Warszawy wieziemy grupę uchodźców. 6 dni temu pieszo opuścili Mariupol… W tym gronie jest śliczna 4,5 letnia dziewczynka. Są cali i zdrowi.

Służby mundurowe i wolontariusze przy granicy uwijają się jak pszczoły w ulu. Rycerze Kolumba, Cartitas, namioty z logami warszawskiej Flora Point. wolontariusze doskonale zorientowani, mówiący w wielu językach. Jakiś zagraniczny ochotnik prowadzi mnie do polskiej Policji. Jest procedura, żeby spisać dane każdego kierowcy zabierającego uchodźców – dla ich bezpieczeństwa. Policjant spisuje moje dane, sytuacja jest nagrywana na video, dostaję informacja o przysługujących mi prawach – pełna profeska.

Uchodźcy mają się gdzie ogrzać, gdzie usiąść, napić się czegoś ciepłego. Ktoś pod gołym niebem gotuje bigos, inny częstuje mnie wielkim wielkiego pysznego hotdoga na powrotnę drogę. A Nasi pasażerowie nie czekali nawet 5 minut zanim ktoś nie wskazał im, że mogą się zabrać do Warszawy naszym samochodem…

„Gdzie wzmógł się grzech (zło) tam jeszcze obficiej rozlała się łaska (dobro). Nie próbuję tym cytatem nikogo do niczego przekonywać. Dzielę się tym, co dziś widziałem i czego dziś doświadczyłem. Żadne inne zdanie nie wydaje mi się odpowiednie, żeby to opisać.

Z całego serca dziękujemy Wam za Waszą hojność. Bez Was ta wyprawa nie doszłaby do skutku.