Nie tak będą żyć

Mam 47 lat. Pracuję zawodowo, jestem mamą energicznego 8 latka i wspanialej 18 latki. Jestem też córką wspaniałych kochających się rodziców , którzy dali mi w życiu wszystko co mogli a najwięcej : miłości. Sami są jej przykładem. Mama poznała tatę mając 16 lat i od tej pory są razem. Nigdy nie zasłużę na to co mi dali ale chcę choć trochę rozjaśnić jesień ich życia, Od kilku lat moja mama nie wychodzi z domu. Od półtora roku z łóżka. Co jakiś czas i tatę kładzie ból. Nie mam środków finansowych i cały czas lecę na tak zwanych oparach. Dowiedziałam się , że na szpital rehabilitacyjny z NFZ czeka się nawet 10 lat. Śmieszne. Nie chcę by spędzali jesień swojego życia w czterech ścianach.

Nie potrafię przebić nawet głową muru administracji , żeby przy wejściu do klatki schodowej zainstalowano widne czy podjazd.

W sierpniu spakowałam mamę i zabrałam nad morze . 700 km. Ona zawsze nas zabierała nad morze. Całe życie poświęcila rodzinie - dzieciom , wnukom , mężowi. Dleczego ma teraz leżeć w łóżku i patrzeć w sufit lub tv?

Wyjazd był moim wariackim pomysłem. Najlepszym na jaki mogłam w życiu wpaść. Mama podróż zniosła dobrze a ja z każdym dniem tam przekonywałam się , widząc coraz jaśniejszą twarz mami, że nie mogę pozwolić na taką starość moich rodziców.

A czasu za dużo nie mamy.

Ojciec mojego syna zmarł 5 lat temu i walczę o każdy dzień. Kocham gotować więc czasem dorabiam w ten sposób. Robię jakieś słoiczki itp ale to kropla w morzu naszych potrzeb. Czuję jak każdy dzień przecieka przez palce a ja niewiele mogę zrobić dzięki moim skromnym finansom. Prowadziłam działalność społeczną a teraz sama potrzebuje pomocy. I bez niej sobie nie poradzę lub bez wygranej w lotto:) Ot po prostu pomyslałam , że od tego są zrzutki i postanowiłam spróbować . Z góry dziękuje za wszelkie wpłaty.