Czasem tak jest, że od początku ma się pecha. I tak właśnie było z Kamchą. Życie wiejskiego kota może być szczęśliwe, pełne przygód i miłości, jeśli czeka na niego w domu troskliwy gospodarz. Na Kamchę i trójkę jej rodzeństwa nie czekał nikt. Żadnej pełnej miski, żadnego ciepłego schronienia, żadnego człowieka, który by o nie zadbał. A właśnie zaczynała się zima. Kilkumiesięczne kociaki nie miały najmniejszych szans, żeby ją przetrwać.

Dostały jednak szansę – trafiły do fundacji, cała czwórka z potężnym kocim katarem. I tu znów Kamcha miała pecha. Bracia i siostra zdążyli zapomnieć o chorobie, a u niej bardzo długo walczyliśmy o uratowanie oka, na którym zrobił się wrzód. Udało się! Oko koteczki pozostało na zawsze lekko zmętniałe, ale w niczym jej to nie przeszkadza i ani trochę nie odbiera urody.

Wyleczona czwórka śnieżnobiałych, słodkich kociaków zaczęła, jak to koty w ich wieku mają w zwyczaju, szaleć i dokazywać w kociarni. Garnące się do człowieka, wskakujące na ręce, wesołe, o niezwykłej urodzie... Wolontariusze je uwielbiali!

Bracia i siostra nie czekali długo na swoje domy. A Kamcha... Kolejny raz miała pecha. Jakoś nikt nie chciał jej zauważyć, chociaż tak bardzo się starała. Podchodziła do wszystkich, którzy przychodzili znaleźć dla siebie kociego przyjaciela, zagadywała, zaglądała w oczy z nadzieją. Nic z tego. Jakby była niewidzialna. A ona tak bardzo kocha ludzi! Inne koty nie są jej konieczne do szczęścia, nie bawi się z nimi, nie przytula. Po prostu potrzebuje człowieka, któremu może ofiarować całą swoją miłość. I tak minęło półtora roku w fundacji.

Aż wreszcie wydawało się, że los Kamchy się odmienił. W fundacji pojawił się ten właściwy człowiek, który zauważył koteczkę i właśnie ją wybrał. Przyszły dom Kamchy przygotowywał się do adopcji, wolontariusze ze łzami i radością żegnali się z podopieczną, gdy wtem... Tak, odezwał się ten okropny pech. Jedna z wolontariuszek zaczęła mieć złe przeczucia. Czy Kamcha nie jest przypadkiem jakaś smutniejsza? Czy nic jej nie boli? Czy na pewno wszystko z nią w porządku? Intuicji nie warto lekceważyć, bo może uratować kotu życie, więc Kamcha pojechała do lecznicy na badania.

Owszem, spodziewaliśmy się, że może złapała jakąś banalną infekcję, ale ta wiadomość ścięła nas z nóg. Diagnoza: zakaźne zapalenie otrzewnej. Kamcha po prostu ma pecha w życiu! Jeszcze rok temu byłby to wyrok, może kilka tygodni życia, przy wielkim szczęściu kilka miesięcy i śmierć, zawsze, bez wyjątku. Ale dziś wiemy, że są możliwości leczenia potwierdza to nasze doświadczenie. Nasi byli i obecni podopieczni – Aplikant, Adwokat, Gryzol, Rozmówka i Teriyaki to żywe (bardzo żywe!) tego dowody.

Ale Kamcha znów ma pecha. Terapia jest bardzo, bardzo droga. Cóż, możemy po prostu powiedzieć: słuchaj, Kamcha, masz pecha i tyle, nie będziesz żyć. Ale możemy również powalczyć o to, żeby pech przestał wreszcie prześladować tę kochaną koteczkę. Nie damy rady podjąć tej walki bez Waszej pomocy! Każdy Wasz datek przybliży nas do celu – uratowania życia Kamchy, a potem znalezienia jej kochającego domu. Jeśli trafiłaś / trafiłeś na tę zbiórkę, to na pewno kochasz zwierzęta. Wierzymy, że nie pozostaniesz obojętna / obojętny na naszą prośbę.