Z dnia na dzień rozsypałam się na milion kawałków! Mój świat aktywnej osoby runął! Trafiłam na SOR z podejrzeniem rwy kulszowej, a później zaczął się horror. Przeszłam przez piekło na Oddziale neurologii. Tylko bardzo silne leki, w tym morfina umożliwiły mi przetrwanie. Na oddziale neurochirurgii , po konsylium lekarskim okazało się, że jestem pacjentem nieoperacyjnym ( płynotok wywołałby sepsę, a interwencja chirurgiczna- paraliż). Okazało się, że mam neuralgię, którą można jedynie ograniczyć na dwa sposoby. Pierwszy- to hospicjum, ponieważ tylko tam mogą podawać mi tak silne leki, przy których dam radę egzystować( leżeć). Drugi- to wszczepienie testowego, a później już docelowego neurostymulatora bólu ( rdzenia kręgowego). Był to dla mnie trudny czas ... Hospicjum było nie do zaakceptowania. Nie będę leżec i czekać na ...koniec. Żyję więc z zaimplantowanym stymulatorem, który w połączeniu z lekami, jakie można już przyjmować w domu- ogranicza ból do granicy, powiedzmy... akceptowalnej. Niestety nie znosi bólu. Każdy dzień jest teraz wyzwaniem. Walczę o swoją sprawność, ograniczenie zaników mięśni, ograniczenie bólu. Rehabilitacja, w tym indywidualna jest bardzo kosztowna. Nie każdy ośrodek rejhabilitacyjny potrafi usprawnić pacjenta ze stymulatorem...Potrzebuję też dostosować warunki życia do nowych potrzeb (zakupić odpowiednie łóżko itp).

Jestem ogromnie wdzięczna za każde Twoje wsparcie i udostępnienie mojej zbiórki.

Proszę, pomóż mi wygrać tą nierówną walkę z bólem♥️