9 grudnia ubiegłego roku u mojej mamy Justyny pojawił się udar niedokrwienny spowodowany zatkaniem tętnicy w odcinku szyjnym. W jego wyniku utraciła władanie po prawej stronie ciała, a także zdolność porozumiewania się z otoczeniem. Początkowe prognozy nie były pomyślne - musieliśmy spodziewać wszystkiego, w tym najgorszego. Początkowe dni były ciężkie, lecz wszyscy w nią wierzyliśmy i mieliśmy nadzieję, że choroba pozostawi jak najmniejszy uszczerbek na zdrowiu. Najbardziej jednak wierzyła w to sama Justyna, a jej upór, determinacja i samozaparcie się opłaciło. Stopniowo stan się polepszał - pomimo uszkodzenia obszaru w mózgu odpowiedzialnego za mowę i logikę, od wymawiania prostych sylab przechodziła do pojedynczych słów, a potem do pełnych zdań. Czucie w nodze powoli wracało - i choć obecnie nie jest nawet w połowie sprawności sprzed udaru, przy użyciu laski i z pewną asystą drugiej osoby jest w stanie samodzielnie chodzić. W najgorszym stanie pozostaje ręka - obecnie jest w stanie jedynie minimalnie poruszyć palcami.

Justyna spędziła 3 tygodnie na oddziale udarowym SPWSS w Chełmie, skąd trafiła na 6 tygodni na oddział rehabilitacji SPSW w Zamościu. Po wypisie, udało nam się zapisać ją na 4-tygodniowy pobyt w prywatnym ośrodku rehabilitacyjnym w Hrubieszowie, gdzie przebywa do 22.02. Niestety, nie jesteśmy nawet na półmetku jej maratonu powrotu do zdrowia - w dalszym ciągu konieczne są liczne specjalistyczne ćwiczenia w ośrodkach rehabiliatacyjnych, które pozwolą jej na stosunkowo samodzielne życie codzienne i wykonanie najprostszych czynności wokół siebie. Oprócz tego, niezbędne będą akcesoria medyczne takie jak ortezy i stabilizatory, a także przystosowanie mieszkania, które obecnie stwarza dużo niedogodności i zagrożeń dla osoby z ograniczoną sprawnością poruszania.

W przeszłości Justyna udzielała się charytatywnie - w ramach fundacji "CEMEX Budujemy Przyszłość", do której należy, promowała zdrowy tryb życia wśród młodzieży, pomagała w renowacji schroniska dla zwierząt, a także silnie zaangażowała się w powrót do codzienności osobie, której spaliło się mieszkanie wraz z całym dobytkiem życia. W dalszym ciągu jest pozytywną osobą i w pierwszej kolejności chce zadbać o wszystkich dookoła, a dopiero potem o siebie - pokażmy więc, że dobro wraca, szczególnie do osób, które najbardziej go potrzebują.