Od dłuższego czasu w domu sytuacja jest nie do wytrzymania. Z ojcem mam bardzo napiętą relacje, wręcz wyniszcza od środka drugiego człowieka. Od wielu lat się nic nie zmieniło mimo wielu próśb z mojej strony. Nie raz prosiłam kogoś o pomoc kiedy nie dostawałam jedzenia w formie kary za nie wykonaną błahostkę. Ostatnio uciekam z domu i wracam pod wieczór, a to tylko dlatego, że chce uciec przed tyranem. W momencie kiedy uczęszczałam do gimnazjum na jakiś czas byłam u dziadków, sytuacja w domu była na prawdę trudna, przemoc i różne zakazy bez końca, które bywają do teraz. Niestety teraz nie mam możliwości by chociaż na chwile zatrzymać się u dziadków ze względu na ich stan zdrowia. Od wielu lat leczę się również psychiatrycznie, mam terapie. Powinno to pomóc prawda? Niestety, nawet jak poczuje się odrobinę lepiej to po chwili wszystko się pieprzy. W tym roku kończę 20 lat, a moim marzeniem jest wyrwać się z tego domu jak najdalej się tylko da, niestety sytuacja finansowa mi na to nie pomaga. Potrzebuje na start pare groszy, których mi niestety brakuje. Moje kieszonkowe to 20 złotych, których niestety czasem nie dostane nawet do ręki co równa się z tym, że nie mam jak sobie sama poradzić, dorabiam sobie od czasu do czasu pomagając w przeprowadzkach, wychodząc z psami, bądź robiąc amatorskie sesje, jednak to dalej nie wystarcza. Dalej ledwo wiąże koniec z końcem. Do pracy w okolicy nie zbyt chcą przyjmować uczennic, oraz znają mnie przez rodzinę głównie przez to, że moja mama jest znana i bardzo szanowana. Nawet jeśli bym chciała prosić w okolicy o jakąś prace ojciec gdyby się dowiedział urządziłby mi niezłe piekło, dlatego za namową znajomej została założona zbiórka anonimowo. Przedstawiając mniej więcej moją sytuacje mam nadzieje, że zrozumiecie jak wygląda sytuacja. Zależy mi na lepszej przyszłości, nie chce by moje życie dalej się w ten sposób toczyło, jeśli dłużej tu pozostanę nie dam zwyczajnie rady. Dlatego właśnie przychodzę z prośbą o pomoc do Was, na prawdę zależy mi na tym by w końcu się wyrwać i zacząć normalnie żyć. Zdaje sobie sprawę, że wyznaczona kwota jest spora, jednak wydaje mi się, że tyle powinno starczyć choćby na sam początek ku samodzielności. Proszę, choćby o tą symboliczną złotówkę, która tak na prawdę może mi uratować życie. Każdemu z Was będę niezmiernie wdzięczna.

Pozdrawiam

A.