Nazywam się Mariola Raszkowska. Potrzebuję pomocy. Mam 60 lat, a od 24 lat jestem na rencie chorobowej. Od 1997r, leczę się psychiatrycznie, a od 2017r. mam orzeczenie ZUS - trwale całkowicie niezdolna do pracy. W 2000r. miałam udar, który zmienił całe moje życie, stałam się innym człowiekiem. Straciłam po części pamięć, zostały mi zawroty głowy, brak równowagi - który utrudnia mi życie. Mam silny lęk. W jednej chwili cały świat mi się zawalił. Byłam optymistką i nagle mój świat stał się czarny i przerażający. Niedługo po udarze zaczęła pojawiać się depresja. Mimo tego wychowywałam samotnie córkę. Przez chorobę nie mogłam znaleźć dla siebie stałej pracy. Łapałam się wszystkiego czego mogłam, by pracować. Jeździłam na dorywcze prace, obieranie cebuli, kalafior, zbiory truskawek, wiśni, jagód, pielenie na polu. Jesienią zbierałam żurawinę. Byłam też dwa razy we Francji na zbiorze winogron. Chciałam sobie nazbierać na remont domu, ale też nie dano nam tam zarobić. Z tych dorywczych prac mogłam po części spłacać długi, bo z mojej niskiej renty nie dało się wyżyć. Wizyty u lekarza, dojazdy, leki itd. to koszty, które były ponad moje siły. Piszę to wszystko, ponieważ potrzebuję pomocy finansowej na remont domu. Mieszkam w domu po dziadkach od 32 lat. Dom ma 75 lat. Zbudowany jest z pustaków własnej roboty (dziadek robił je sam). Nie ma w nim łazienki, szamba, a ubikacja znajduje się na dworze. Dom potrzebuje generalnego remontu. Ogrzewany jest piecami kaflowymi , które się zapychają, a ja sama nie daję sobie z nimi rady. Wszystkie podłogi są do wymiany. Okna, komin (gdy pada deszcz z dachu leci po nim woda) też potrzebują wymiany. Dach, wykonany ze starej cementowej dachówki, potrzebuje pilnej wymiany, ponieważ dachówka pęka i odpada. Dom jest zimny, a od fundamentów jest też grzyb i wilgoć. Mimo tylu lat leczenia mój stan zdrowia się nie poprawił. Mam głęboką depresję, jestem na samym dnie psychicznym, fizycznym i emocjonalnym. Mam problem z prostymi czynnościami takimi jak wstanie z łózka, ubrać się, umyć. Zrobić jakikolwiek posiłek, to jest dla mnie wyzwanie. Większość dni nie jestem w ogóle aktywna, zero energii. Budzę się w lękach i przez to nie jestem w stanie czegokolwiek zaplanować czy przewidzieć. Bardzo często nachodzą mnie czarne myśli, które też pogłębiają się w wyniku mojej ciągłej i beznadziejnej sytuacji. Korzystam z pomocy innych osób, które robią mi zakupy, podwożą mi obiady. Nie mam pieniędzy ani siły, żeby zrobić remont tego domu i godnie żyć. Mogę tylko liczyć na pomoc ludzi o dobrych sercach, którzy potrafią zrozumieć innych w potrzebie i im pomóc, bez oceniania ich. Bardzo proszę o jakąkolwiek wpłatę. Każda złotówka się liczy. Proszę także o udostępnianie tego postu. Z góry bardzo dziękuję.