Drodzy Ludzie Dobrej Woli!

Wraz z koleżanką wspieramy trzech sympatycznych chłopaków z Afganistanu w formalnościach i adaptacji do nowego życia w Polsce. Dzięki wspaniałej Fundacji Ocalenie i jej programowi Refugees Welcome udało się im znaleźć malutkie mieszkanie w Warszawie. Jego właścicielka sama zaproponowała, aby przez pierwszy rok opłata za mieszkanie obejmowała tylko koszty stałe (czynsz + media), ale nawet tak niska w realiach warszawskich kwota 800 zł obecnie jest poza możliwościami finansowymi tych osób. Zanim uda się im znaleźć pracę, zanim dostaną numer PESEL, zanim dostaną dokumenty tożsamości, zanim złożą wniosek w odpowiednim urzędzie o skromną, ale możliwą u nas pomoc społeczną - potrzebują złotówek na nowy dobry początek.

A zatem chciałybyśmy zebrać środki na pokrycie kosztów mieszkania na 3 miesiące (3 x 800 PLN) oraz na karty miejskie na 3 miesiące dla 3 osób (3 x 250 PLN), co łącznie daje kwotę 3 150 PLN. Potem zakładamy, że muszą sobie radzić sami przy środkach z pomocy społecznej, które do tej pory powinno się już udać uzyskać.

Nasi nowi przyjaciele to bracia Nasratullah (33 lata) i Nisar (34 lata), obaj mówiący biegle po angielsku, oraz Hasibullah (25 lat), który mówi tylko po afgańsku (dari). Wszyscy należą do pierwszej grupy Afgańczyków, ewakuowanych z Kabulu przez polski rząd. Od sierpnia br. mieszkają w Ośrodku dla Cudzoziemców w Lininie, w najbliższą sobotę szczęśliwie wyprowadzają się do własnych czterech kątów.

Nasratullah był tłumaczem polskiego wojska, a później także pracownikiem administracyjnym w amerykańskiej firmie w Kabulu, w której odpowiadał m.in. organizację kontaktów pomiędzy klientami i pracownikami firmy, dbaniem o zaopatrzenie biura, porządek w kalendarzu spotkań, uzupełnianie bazy danych, nadzór nad budżetem wydziału i oczywiście tłumaczenia z angielskiego na dari i odwrotnie. Umie okiełznywać chaos, ma ponadprzeciętne zdolności komunikacyjne i z łatwością nawiązuje relacje.

Nisar skończył zarządzanie i prawo na kabulskich uczelniach wyższych. Pracował jako tłumacz i doradca dla wojska polskiego i amerykańskiego. W Afganistanie została jego żona, która po przejęciu władzy przez Talibów nie może podejmować pracy i jest skazana na wegetację. Nisar marzy o tym, aby kiedyś do niego dołączyła.

Hasibullah pracował jako strażnik. W Afganistanie została jego liczna rodzina i - tak jak jego towarzysze - chciałby jak najszybciej stanąć na nogi w Polsce, aby móc wspierać ją finansowo, na ile to będzie możliwe.

W tym stawaniu na własne nogi wspieramy ich my, zwykłe kobiety, które po godzinach, kosztem własnego życia rodzinnego i osobistego, przedzierają się przez biurokratyczny gąszcz i ramię w ramię z chłopakami mierzą się z różnymi absurdami życia codziennego w Polsce.

Wiemy, że takich jak my i Wy jest więcej. Wierzymy, że małymi kroczkami możemy zmieniać świat na lepsze. Wraz z Wami - mamy wpływ na jakiś kawałek dobra.