Erni... nie dało się przejechać obok niego obojętnie. Historia jakich wiele. Kojec, buda, miska i właściwie czego więcej potrzeba psu? Właściciel twierdzi, że przecież gorzej psy mają. Owszem mają, gorzej mają te które jeszcze żyją z bolesnym nowotworem miesiącami lub takie które widłami po kręgosłupie dostaną za szczekanie nie w porę. Erni nie ma przecież źle. Pan go nawet wypuści na noc, żeby bronił przed złodziejem. W podzięce za czuwanie nad bezpieczeństwem domowników i gospodarstwa ma budę na ziemi. Mało istotne, że ledwo się w niej mieści. Nie obróci się. Może wejść na wstecznym i leżeć. Nie wiem jak długo wiszą jego kołtuny zlepione z odchodami. Nie wiem czy kiedykolwiek ktoś go przytulił, kiedy włożyłam rękę położył się na niej i patrzył na mnie smutnymi niebieskimi oczami. Nie wie co to spacer i bieganie za patykiem, co to węszenie i miłość człowieka.

Jako członek Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami pojechałam na kontrolę bez wahania. Rozmowy trudne, właściciel agresywny, padły wyzwiska. Mogłabym go odebrać a nawet powinnam... wiem jednak, że schronisko jest przepełnione, hotelik dla zwierząt też. Mamy wakacje... nie dogadam się z człowiekim tego pokroju by poprawił Erniemu warunki. Nie ma takiej opcji...

biorę to na siebie licząc na Wasze wsparcie i dobre serce. Za pieniądze ze zbiórki zakupię Erniemu budę. Piękną, ciepłą, wygodną, domówię karmę i jeśli będę mieć taką możliwość zorganizuję lekarza by sprawdził jego stan zdrowia. Zabiorę go też na spacer. Może ktoś zrozumie, że pies ma swoje potrzeby.

Liczę na Was , Erni też 🙏🏻