Nie wiem gdzie się urodziłam, gdzie był mój dom, może miałam rodzeństwo. Na pewno miałam mamę, bo pamiętam jej ciepły język który masował mi brzuszek i smak mleka. Później nic już nie pamiętam tyko zimno, głód i samotność. Nagle znalazłam się sama na ulicy pełnej niebezpieczeństw.

Czasem ktoś dał mi coś do jedzenia, byłam jednak nieufna bo ludzie patrząc na mnie robili zdziwione miny, a początkowo zainteresowani... odchodzili. Czułam, że coś jest ze mną nie tak.

Dopiero dobra ciocia Agata, która mnie wypatrzyła i zabrała z ulicy zawiozła mnie do psiego lekarza i teraz już wiem dlaczego mnie nie chcieli.. Urodziłam się z wadą genetyczną obustronnym skórzakiem rogówki.

Tylko jak najszybsza operacja może uratować moje oczka. Guzy ciągle rosną i pozostawione powodują nieodwracalne zmiany, a nawet utratę wzroku.

A mam dopiero 4 miesiące, bardzo chce żyć i oglądać świat. Ciocia Agata bardzo się zmartwiła bo konsultacja i zabieg to duże koszty. Mimo to postanowiła dać mi dom tymczasowy i powalczyć o mój wzrok. Z pomocą przyszedł TOZ w Polsce, to taka organizacja gdzie grupa ludzi zamiast odpoczywać w swoim wolnym czasie, pomaga takim jak ja, skrzywdzonym i opuszczonym.

Jestem już po operacji i teraz nic mnie już nie boli, kiedy otwieram oczy i patrzę na uśmiech cioci Agaty. Martwię się tylko czy TOZ, który pomaga wielu potrzebującym zwierzętom znajdzie pieniążki na opłacenie faktury. Może wy im pomożecie zebrać potrzebną kwotę?

Bardzo proszę. Iskierka