Czy ptasie mleczko zjadasz w całości czy najpierw obgryzasz czekoladę? Zjadasz od razu całe pudełko, poprzestajesz na jednym poziomie, czy też dawkujesz sobie tę przyjemność na poszczególne kosteczki? A może należysz do rzadkiej grupy „ptasiego nie jadam”? :) Tak czy inaczej, znasz chyba wielu ludzi, dla których ptasie mleczko to przysmak?

Albo żelki. Odgryzasz misiowi najpierw głowę czy nogi? Zjadasz całą paczkę od razu czy masz silną wolę, by podzielić ją sobie na kilka dni?

A może preferujesz tylko zdrowe słodycze, np. pyszne suszone owoce?

Narobiłam Ci już smaku?

Dołóżmy do tego jeszcze czekoladowego mikołajka. Może jakieś inne słodycze – w zależności od tego ile kasy uda nam się uzbierać.

I puzzle. Łatwe, do 300 elementów. Proste do ułożenia, kolorowe obrazki. Kolorowanki, najprostsze. I kredki, dużo kredek. Najlepiej Bambino. Może być bardzo dużo kredek, bo one zawsze gdzieś znikają…

I po co to wszystko? A no po to, by na twarzach dorosłych niepełnosprawnych podopiecznych warszawskiego DPS na Odrębnej zagościły w te Święta uśmiechy.

Niepełnosprawność odebrała im możliwość pełnego korzystania z radości życia. Brak rodziny będącej w stanie podjąć się opieki zamknął ich na dożywocie w DPS. Tam mają zapewnione wszystkie podstawowe potrzeby, mają troskliwych opiekunów i swoją wzajemną obecność. W „normalnych” czasach mają też liczne wycieczki, uczestniczą w konkursach i zajęciach poza terenem ośrodka. Do niektórych czasem przyjeżdżają goście. Ale COVID-19 zabrał im również to. Nie ma wycieczek, olimpiad specjalnych, żadnych gości. Na szczęście mają wspaniały ogród, więc mogą chociaż wyjść na dwór. Ale i tak każdy dzień jest podobny do poprzedniego i następnego. Przerwijmy to choć na chwilę. Dajmy im uśmiech. Dajmy im zajęcie, coś nowego, czym można zagospodarować czas. Dajmy im choćby tę niezdrową, słodką radość.

Podopiecznych jest 29. Zakładam po około 30 złotych na słodycze dla każdego z nich, a za resztę chciałabym kupić kolorowanki, kredki, puzzle i jakieś podobne proste zabawki. Dlaczego akurat to? Bo tak zasugerowano nam w DPS, a przecież to bezpośredni opiekunowie najlepiej znają potrzeby swoich Podopiecznych. Jeśli przypadkiem uzbiera się więcej – kupię po prostu więcej. Jeśli mniej – no cóż, będą skromniejsze paczuszki.

Ale przecież razem damy radę prawda?

Na uśmiech tych ludzi nie będzie Ci przecież żal równowartości jednej kawy czy paczki papierosów?

Dorzuć się proszę. Teraz :)