„Tylko życie poświęcone innym jest warte przeżycia” – A.Einstein

12 lat temu poczułam w sercu pragnienie wyjazdu na misje i skutecznie to pragnienie zagłuszałam, aż do teraz. Nadszedł moment w którym dojrzałam do tej decyzji.  

Mam na imię Ewelina, mam 35lat ,jestem wychowanką salezjańską i wolontariuszką Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego "Don Bosco" w Warszawie. Pracuję w szkole podstawowej jako nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej.  12 lat temu swoją drogę zawodową rozpoczynałam w przedszkolu sióstr Salezjanek i to właśnie tam Duch Św., pierwszy raz wlał w moje serce pragnienie wyjazdu na misje.

We wrześniu rozpoczęłam formację w ośrodku misyjnym. W trakcie formacji nawiązałam wiele wartościowych relacji, poznałam pracę misjonarzy i wolontariuszy, którzy powrócili już ze swoich misji do Polski. Przeszłam testy psychologiczne, językowe i coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że jestem tam gdzie powinnam być - w odpowiednim miejscu i czasie.

W lutym dostałam informację, że mam zgodę wyjazdu na misje. Wyjeżdżam w lipcu do Etiopii do miejscowości Dilla. Będę pracować  z dziećmi na palcówce u sióstr Salezjanek. Do moich zadań będzie należała nauka matematyki w szkole, zajęcia w przedszkolu z młodszymi dziećmi i popołudniami organizowanie zajęć w oratorium. Siostry Salezjanki zajmują się w swojej placówce dziećmi opuszczonymi, zaniedbanymi. Dzięki funkcjonowaniu szkoły, przedszkola i oratorium mają szansę na ciepły posiłek ( często jeden raz dziennie), edukację ( zdarza się, że idąc do szkoły pokonują boso kilkanaście kilometrów) oraz uśmiech i zainteresowanie drugiego człowieka.

Jadę tam jako wolontariuszka, czyli nie będę za to otrzymywać zapłaty. Chcę ofiarować swój czas, wrażliwość, empatię i chęć niesienia pomocy, tym którzy tego najbardziej potrzebują.

Zebrane środki przeznaczę na pokrycie kosztów podróży (bilety lotnicze),koniecznych szczepień (m.in. choroby tropikalne, wścieklizna), oraz m.in. zakup leków na malarię, oraz w wszystkich innych kosztów związanych z moim wyjazdem.

Chciałabym również zawieźć na miejsce przybory szkolne i leki - których tam na miejscu brakuje.

WPŁACAJĄC NAWET MINIMALNĄ KWOTĘ, PRZYBLIŻASZ MNIE DO REALIZACJI PRAGNIENIA MOJEGO SERCA!

BARDZO CI ZA TO DZIĘKUJĘ! ('',)