Od 27 lat już choruje na stwardnienie rozsiane mieszkam od samego postawienia mi tej strasznej diagnozy w blogu na 3 piętrze. Gdy byla to jeszcze postać choroby rzutowo- remisyjna gdzie po silnych rzutach( atakach) tej nieprzewidywalny choroby następowało na skutek leczenia i rehabilitacji jakąś tam poprawa stanu fizycznego miały lata i tak może było 12 -15 lat rzut szpital sterydy rehabilitacja i do domu gdy już później móje mieszkania stało się dla mnie więzieniem bo już choroba przeszła w postać wtórnie postepującą i już dużo uszkodzeń Ośrodkowegoukładu nerwowego przestało się wycofywać a ja skończyłem na wózku inwalidzkim na 3 piętrze w bloku i nawet nie mogę z niego wyjście ani wejść Chciałbym tak bardzo mieć mieszkanie gdzieś na parsterze aby zacząć normalnie wzlednie normalnie życie a nie wegetacją rok po roku w miekaniu na 3 piętrze które stało się dla mnie wiezieniem a urząd miasta i gminy nie ma żadnego pomysłu na rozwiązanie tego problemu i mojego dramatu a ja tak bardzo chciałbym poruszać się na powietrzu na łonie natury ,mieć kontakt realny z ludźmi a nie tylko wirtualny z mieszkania więzienia To siedzenie 24 godziny na dobę w mieszkaniu powoduje u mnie coraz większą depresjie i co za tym idzie znaczny postęp choroby .Czuje się całkowicie analiowany .Proszę bardzo ludzi o dobrych sercach i pięknych umysłach aby po maleńku pomogli mi uwolnić się od tego horroru i mieszkania na 3 piętrze Utrzymuje się tylko z renty socjalnej oraz renty rodzinnej po śmierci ojca Funkcjonariusza POLICJI 3100zl z Zakładu Emerytalno Rentowego MSWIA oraz z zasiłku pielęgnacyjnego z Miejsko-gminnego ośrodka Pomocy społecznej w Kruszwicy w kwocie 215,84zl mgarze o tym żeby stanąć ponownie na nogi marze o tym wy macie marzenia mieć nowy telewizor mieć nowy telefon mieć nowy samochód a ja po prostu tylko marze o tym żeby raz przejść się o własnych nogach iść do parku iść nad jezioro czy na miasto poczuć pod sobą ziemię a nie koła