Mam na imię Paulina, w tym roku stuknie mi czterdziestka a mojemu synkowi, Idziemu, piątka i w końcu mamy czas (ja) oraz wystarczająco rozwiniętą subtelność (syn), żeby spełnić marzenie o własnym pianinie w domu.

Szczerze mówiąc, dziecko to tylko przykrywka, tak naprawdę to jest MOJE marzenie!

Nie chodziłam do szkoły muzycznej i nie grałam na niczym jako dziecko ani nastolatka. Nie śpiewałam również od pewnego momentu, kiedy zostałam zawstydzona. Nie wiem czemu, to mi się wydawało jakieś nieosiągalne i wymagające tajemnej wiedzy, którą przekazać może jedynie wykwalifikowany nauczyciel. Całe szczęście, że tliła się i rozpalała we mnie także iskra antysystemowości wszelkiej i w końcu w 40-stej wiośnie życia podpaliwszy uprzednio inne skostniałe struktury w mojej głowie, dotarła i do działu „śpiew oraz gra na instrumentach”. Najpierw jednak sprawdziłam czy to aby nie jakieś słomiane zrywy mojej romantycznej duszy i kupiłam ukulele, żeby zobaczyć „czy ja w ogóle będę grać i czy to dla mnie”. I, tak, moja racjonalna i sumienna część potwierdza: ta osoba ma poważne zamiary i realnie wciela je w życie!

Mam mnóstwo frajdy z grania i śpiewania (nawet brzydko!). I wcale nie czekam, aż osiągnę „biegłość” by sięgay po takie niedosiężne dla mnie kiedyś szczyty, jak tworzenie własnych piosenek i dzielenie się nimi z innymi. Muzykowanie i śpiew (który również bardzo długo zamknięty był w mojej głowie w starym kufrze z napisem: „pragnę tego, ale przecież nie umiem ładnie”) sprawiają mi autentyczną, dziecięcą radość i są kolejnymi formami ekspresji (po aktorstwie i pisaniu), które dają mi możliwość wyrażenia siebie i podzielenia się ze światem moją wrażliwością, obserwacjami, poczuciem humoru i dziwacznością;)

Obserwuję również przejawy dużej wrażliwości muzycznej u mojego synka. Brzdąka już ze mną na uku (ma własne mniejsze i koniecznie czerwone:) i podśpiewuje, gra na harmonijce ustnej i kalimbie a gdziekolwiek napotka fortepian lub pianino - natychmiast przykleja się do instrumentu i improwizuje.

Chcę w tym roku spełnić marzenie o pianinie w naszym domku. I chcę żeby było to pianino akustyczne, bo elektryki nie mają dla mnie duszy.

Spełnię to marzenie niezależnie od efektów zbiórki, ale w tym roku odważam się wyjść z nim na zewnątrz, bo będzie mi po prostu szalenie miło i ciepło na sercu, jeśli mnie wesprzecie w jego realizacji i podarujecie mi urodzinowy prezent w postaci choćby małej kwoty na ten cel.

Obiecuję solennie dzielić się moimi pieśniami oraz kompozycjami Idziego:)

Dziękuję z serca! ❤️