Cześć, to my - trzy siostry Łodziakówny. Pisząca te słowa to Dorota Łodziak. Dwie pozostałe - Urszula i Joanna - to kobiety ze sprzężoną niepełnosprawnością, wymagające całodobowej opieki i ciągłej rehabilitacji. Otrzymaliśmy właśnie wiadomość o dofinansowaniu sprzętu oraz oprogramowania do komunikacji alternatywnej Grid 3, co bardzo pomoże efektywniej pracować z Ulą i Asią. Dofinansowanie obejmie jednak tylko część kosztów - brakuje nam jeszcze 2600 zł by dokonać zakupu.

Oto kilka zdań o nas.

To jest Ula, zwana Patyczkiem. Ma 36 lat. Uwielbia ubrania z kotami i żyrafami oraz kolorowanki, którym potrafi z wielką cierpliwością poświęcić naprawdę dużo czasu.

Ula jest osobą z niepełnosprawnością intelektualną znaczną. Choruje także na epilepsję lekooporną (przez ataki padaczkowe wielokrotnie przebywała w szpitalach, ocierała się o śmierć), chorobę afektywną sezonową, zaburzenia odżywiania. Schorzenia te mocno wpływają na jej funkcjonowanie i relacje międzyludzkie. Wierzymy jednak, że da się jeszcze wiele zrobić, by poprawić poziom komunikacji i komfort życia Uli.

Ula ma dość ograniczony zasób słów oraz znaczne trudności w wyrażeniu emocji i potrzeb. Z powodu stanu zdrowia pojawiła się konieczność jeszcze bardziej wytężonej pracy terapeutycznej w domu. Ograniczenia związane z pandemią pogorszyły sytuację, gdyż przez kilka miesięcy nie było żadnej formy wsparcia specjalistycznego. Poniżej fragment opinii pedagogiczno-psychologicznej o Uli. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej - zapraszam do kontaktu.

A oto druga z sióstr - Joanna, zwana Dżoaną. Niedawno miała 34-te urodziny. Aśka kocha ludzi i zwierzęta, a szczególnie koty, psy, alpaki i na swój sposób biedronki (łapie je do pudełka). Jest wielbicielką kawy i małego słodkiego co nieco. Uwielbia nosić ubrania z guzikami, a jej spodnie zawsze muszą mieć kieszenie.

Asia, podobnie jak Ula, jest osobą z niepełnosprawnością intelektualną znaczną, i również zmaga się z padaczką lekooporną. Choruje także na astmę i kilka pobocznych chorób. Często boryka się z problemem wyrażenia swych potrzeb i emocji w sposób zrozumiały dla innych. Od lat obserwujemy jednak, że konsekwentna praca terapeutyczna potrafi przynieść wyraźne efekty.

Żyjemy we trójkę, bez rodziców, już prawie 10 lat. Ja, jako jedyna opiekunka, nie mogę pozwolić sobie na samodzielny zakup tak kosztownych pomocy, gdyż z powodu sprawowania opieki nad Aśką i Ulą nie mogę podjąć zatrudnienia. Z wykształcenia jestem pedagogiem i pracownikiem socjalnym. Tym bardziej zależy mi, by życie moich sióstr było - na tyle, na ile to możliwe - pasmem dobrych zdarzeń, by osiągały sukcesy na miarę swych możliwości. Wy także możecie przyczynić się do tego, by dziewczyny mogły być objęte jak najlepszą opieką i wsparciem.

Serdecznie dziękujemy za każdą wpłatę. Szczegółowe rozliczenie pojawi się po zakończeniu zbiórki.

Oto jeszcze kilka zdjęć, a więcej - na naszej stronie:

www.facebook.pl/siostrylodziak

Zapraszamy!