Witajcie!

Ta zrzutka ma na celu zebranie pieniędzy niezbędnych do opłacanie logistyki naszego filmu dyplomowego pod tytułem "Przekwit" w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Wszyscy odczuwamy skutki inflacji i dla nikogo życie nie jest prostsze, jednakże pieniądze i możliwości w naszej szkole nie rosną, dlatego też co raz ciężej zrealizować nasze etiudy bez sporego wkładu własnego. Z tego powodu proszę was tutaj o pomoc w tej sprawie. Z góry dziękuję za każdy miły gest.

OPIS FILMU:

TEMAT

Przekwit jest to historia o rozbitej rodzinie,  która spotyka się przy okazji śmierci i pogrzebu żony/matki bohaterów. Jest to konflikt między dziećmi, które już od dłuższego czasu wiodą swoje własne życia a Ojcem, który wiele lat wstecz opuścił rodzinę, okryty wstydem swoich zachowań. Gdy okazuje się, że spóźnił się na pożegnanie z swoją żoną, to traci jakąkolwiek moc sprawczą, zwłaszcza że dzieci starają się go ignorować i odpychać.  Sprawą opartą na atmosferze, jest ta miłość, gdzieś za stertą kurzu, którą trzeba pożegnać w raz ze spuszczeniem trumny w głąb ziemi i sprzedażą domu, co wiąże się z definitywnym zakończeniem życiowego etapu. Czas tej rodziny finalnie już przekwitł.

BOHATEROWIE

Stanisław jest człowiekiem, który przegrał rodzinę i skurczył się ze wstydu. Jest pozbawionym dynamiki antybohaterem w tym układzie. Nie jest w stanie się odnaleźć a jego historia jest ignorowana, gdyż nawet jak próbuje coś naprawić lub dopowiedzieć o zmarłej żonie, nie interesuje to już jego dzieci. Dla nich stracił już szanse na ich czas, a z żoną nie zdążył się pożegnać. Wstyd i strach go paraliżują, zachowuje się jak małe dziecko, które wie, że zrobiło coś złego i nie ma teraz żadnej mocy sprawczej, żeby się bronić. Jednocześnie nie jest to człowiek pozbawiony tęsknoty, emocji, wrażliwości, co ukazuje w finale. Tomek młodszy z rodzeństwa, który praktycznie nie pamięta okresu sprzed wyprowadzki jego ojca – w kluczowej scenie wspomina, że kojarzy tylko wycieczkę do Zoo i awantury. Z tego też powodu, traktuje go z jeszcze większą oschłością niż jego siostra, dla niego jest on symbolem zburzenia wartości rodzinnych i braku ciepła ogniska domowego. Marzena to postać najbardziej empatyczna, najbardziej skleja narrację w obrębie zdarzeń w tym krótkim filmie, to ona opiekowała się mamą do końca, pamięta też lepiej ojca, zanim doszło do finalnego rozłamu w małżeństwie. Jest w niej więcej ambiwalencji, pomiędzy cierpieniem a nostalgią do dobrych dni. Bohaterowie tego obrazu to rodzina niedoskonała, w zasadzie pozbawiona szans na lepszy czas, ale też próbująca siebie jeszcze raz dotknąć i pogodzić ze stratą, nie tylko swojej mamy i żony, ale przede wszystkim finałem wygasającego ogniska domowego. Dzieciom udaje się z tym wszystkim przejść w bardziej naturalny sposób, Stanisław przegrał praktycznie wszystko i musi z tym swoim wstydem już zostać, choć być może to jedno ponowne chwycenie się za ręce ma wyraz wieczny – dlatego wydaje mi się on najciekawszą postacią.

KONCEPCJA

Film jest oparty w dużej mierze o moje empiryczne doświadczenia związane z rodziną i wiele zdarzeń w scenariusz jest zaczerpnięte z mojego prywatnego życia oraz historii znanych mi osób. Jako inne inspiracje mogę wyróżnić Paryż, Teksas reż. Wim Wenders, Manchester by the Sea reż. Kenneth Lonergan czy też Tokijską Opowieść reż. Yasujiro Ozu lub niektóre filmy Michael Hanekego, takie jak Ukryte czy Miłość. Od początków studiów pracuję z tym samym autorem zdjęć Patrykiem Romanem i razem kształcimy swój styl pracy w którym często operujemy szerokimi statycznymi ujęciami, lub jeżeli już jest ruch kamery, to jest on stonowany i często autonomiczny. Chciałbym, żeby udało mi się nagrać każdą scenę w scenariuszu w jednym ujęciu, które będzie niezależnie już w pełni przedstawiać wartość sceny. Szeroka perspektywa będzie również skutecznie pokazywać dystans między bohaterami, których relacje są mocno zachwiane. Dodatkowo pomysłem na postacie jest perspektywa kamery stojącej Bilsko ich osi wzroku, w przypadku Stanisława również mniejszej głębi ostrości, żeby podkreślić jego wyobcowanie w tej sytuacji, w której teraz się znajduje. W warstwie muzycznej widzę minimalistyczne dźwięki, które składają się na skromny utwór końcowy, jeżeli miałbym szukać tutaj metafory – utożsamiłbym ją z „łabędzim śpiewem”. Film skupia się w zasadzie w jednej lokacji, więc uważam, że powinna mieć ona swoje autonomiczne brzmienie i w warstwie dźwiękowej jak też wizualnej.

Film jest skromną historią o "zwykłych" ludziach, jednakże znajdujących się w takim punkcie, którego nikt z nas by sobie nigdy nie życzył. Uważam, że w naszych krótkich żywotach najtrudniej przeżyć to co oczywiste i pogodzić się z tym. Najważniejszym spoiwem tych wszystkich zadań w filmie jest atmosfera – ona wytwarza w postaci chemię i odwrotnie, on daje pomieszczeniom odpowiednią wibrację - „reszta dopisze się już sama”.

REALIZATORZY:

Reżyser - Rafał Paluszkiewicz

Student na kierunku Reżyseria w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Twórca filmów "Dwa serduszka", "Pan powiedział: idź do diabła" oraz "Ciche Dni". Współpracował przy festiwalowych produkcjach szkolnych takich jak "Dzień Matki", "Loteria" i "Sprzedawca" w reżyserii Patryka Kaflowskiego oraz "Funrealia" w reżyserii Bartłomieja Błaszczyńskiego. Tworzył również teledyski: "Tetragramaton" Wojciecha Wentury oraz "Słońce" zespołu Pętla. Ukończył poziom licencjatu w wyżej wymienionej szkole, teraz zmierzy się z ostatnim progiem na poziomie studiów - filmem dyplomowym.

Autor zdjęć - Patryk Roman

Student III roku realizacji obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografii w szkole filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Autor zdjęć wielu krótkometrażowych filmów fabularnych, teledysków i reklam.

Filmy ze zdjęciami Patryka doceniane i wyświetlane były na ponad 40 festiwalach na całym świecie, wygrywając m. in. kwalifikujący do oscarów Festiwal Filmowy w Bangalore.

Link do portfolio: https://vimeo.com/patrykroman

Kierownik Produkcji - Oskar Sapeta

kierownik produkcji, student III roku Organizacji Produkcji w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Pracował jako Kierownik Produkcji w mikrobudżetowym filmie „Hela” (reż. Anna Kasperska, 2022 r.). Oprócz tego swoje doświadczenie zdobywał na planach etiud szkolnych (m.in. „Sprzedawca”, reż Patryk Kaflowski; „Hekele”, reż. Łukasz Sikora, „Uciekając przed Pustką”, reż. Wojciech Jastrzębski”, „Dziedzictwo”, reż. Daniel Le Hai), oraz przy organizacji festiwali filmowych (63. Krakowski Festiwal Filmowy, XIX i XX Węgiel Film Festiwal (Student Film Market), MFF Nowe Horyzonty.