Przyjaciele

Od kilkunastu dni Ukraina ma dla nas nowa nazwę- Natalia, Zahar i Demian. Jest to mama z dwójka cudownych chłopców (7 i 8 lat) którzy musieli, jak miliony innych, uciekać ze swojego kraju. Znaleźli się nagle w obcym kraju, w obcym domu, z obcymi ludźmi bez znajomości języka. Dorosła osoba jest sobie w stanie wytłumaczyć cała sytuację, trudniej dzieciom. Nagle pokój nie ten sam co zawsze, łóżko nie to samo, brak ulubionych zabawek, bo trzeba było zabrać tylko to co najpotrzebniejsze, jedzenie nie smakuje tak samo, kolegów nie ma, nie wiadomo czy jeszcze kiedyś się ich zobaczy.

Staramy się im stworzyć jak najlepsze warunki, zdając sobie również sprawę z faktu że trzeba im pomóc stanąć na nogi, rozpocząć nowe życie w Polsce. Potrzeby są ogromne. Udało nam się znaleźć dla nich mieszkanie w Rzeszowie na wynajem, dzieciom organizujemy szkołę, dla Natalii pracę. Ale żeby stanęła na nogi potrzebuje czasu, chwili spokoju i nie martwienia się o przyszłość przez najbliższe dni. Czasu na to żeby pomoc dzieciom zaaklimatyzować się w nowym miejscu, nowej szkole. A do tego potrzebne są pieniądze.

Biorąc Natalie z jej synami do swojego domu wzięliśmy też jej życie, doświadczenia. Natalia na Ukrainie oprócz męża zostawiła również mamę i niepełnosprawnego brata. Brat cierpi na porażenie mózgowe, padaczkę i paraliż prawej części ciała. Andrzejem opiekuje się 85 letnia mama. Nie mają możliwości wydostania się z Iwanofrankowska. Brakuje im wszystkiego a najbardziej lekarstw, zarówno tych specjalistycznych jak i podstawowych takich jak paracetamol. Kończą się pampersy, podkłady. Brakuje jedzenia, wody. Zorganizowaliśmy wspólnymi siłami pierwsza pomoc, która trafi bezpośrednio do brata i mamy. Nie chcemy jednak na tym poprzestać, ponieważ wiemy że pomoc jest potrzebna długofalowo.

Zwracamy się więc do Was, drodzy przyjaciele o pomoc. Gdybyście mogli wesprzeć Natalie, jej chłopców, mamę i niepełnosprawnego brata finansowo bylibyśmy bardzo wdzięczni. Każda pomoc jest na wagę złota.

Pozdrawiamy.