Dotrzymać słowa, które dałem rok temu a dokładnie w pierwszy dzień wybuchu wojny, kiedy to zadzwonił do mnie mój przyjaciel Taras. Zadzwonił z prośbą abym zaopiekował się jego rodziną bo on sam zaraz wyruszał na front.

Jakbym mógł odmówić skoro znamy się dobrze od dwudziestu lat.

Pierwszy rok wojny dawałem sobie radę z utrzymaniem rodziny mojego przyjaciela.

Niestety teraz nie daję rady z powodu moich powracających ,,ran'' po ciężkiej radioterapii, co wyklucza mnie obecnie z jakiejkolwiek pracy.

Żona mojego przyjaciela i matka dwóch cudownych dzieci również jest chora (choroba Huntingtona). Jest to nieuleczalna choroba, przez co też nie może ona podjąć pracy.

Zwracam się do ludzi, którzy wierzą w przyjaźń. Zwracam się do ludzi, którzy wiedzą co to znaczy dać słowo.

Przyjaźń to nie jest klepanie po ramieniu przy wódce, przyjaźń to przysięga.

Adam Heller