Każdy, kto był kiedyś w Gruzji, wie, jak wygląda sytuacja bezdomnych zwierząt. Biegają po ulicach miast i drogach wsi, są na stacjach benzynowych, obok knajp i sklepów, są dokarmiane, albo i nie. Często chude, z wystającymi żebrami, zarobaczone, z chorobami skóry czy połamanymi kończynami. W niektórych miastach część jest kastrowania i szczepiona przeciw wściekliźnie, ale już bardzo rzadko leczona. Wydawało się, że przywykłam. Do poniedziałku, ostatniego dnia października.

Najpierw przyczepił się on. Kilka miesięcy, ewidentnie wyrzucony z domu, bo nie zachowuje się jak uliczny pies. Jakoś go ogarnę, myślę sobie. Na szybko znalazłam miejscówkę. I lecę sobie ulicą. A tam na jezdnię pcha się malutka (5 kg) suczka.

Koszty utrzymania ich obojga są wysokie. Hotelik to 600 lari (1 lari to teraz ok 1,80). Do tego jedzenie. Trzeba zadbać o ich zdrowie, szczepienia i sterylizację. Jeżeli nie znajdą domu w Gruzji (szansę są nikłe), sprowadzę je do Polski, a to kolejne koszty.

Gdyby jednak jakimś cudem znalazły dom, pieniądze trafią na bezdomniaki w Gruzji.

Liczy się każda złotówka i będę wdzięczna za każdą pomoc.