" Nie ma szału, jest rak " kś. Jan Kaczkowski. 

Los nie okazał się dla mnie łaskawy. Mam na imię Dorota i mam 45 lat, jestem samotną mamą wychowującą troje uczących się dzieci (19,15,10 lat). Po rozwodzie zapadłam na depresję, leczyłam się długo, podniosłam się i stanęłam na nogi, podjęłam pracę i cieszyłam się życiem, leki pobieram nadal. Dość dobrze dawaliśmy sobie radę wzajemnie pomagając sobie codziennie. Najgorsza diagnoza potwierdziła się w lipcu: Nowotwór złośliwy obydwu piersi z przerzutami na węzły chłonne oraz guz jelita grubego. Zawalił mi się świat... Zawsze starałam się być bardzo samodzielna, przedsiębiorcza, uśmiechnięta, pomimo przeciwności losu a wychowanie dzieci było dla mnie priorytetem. Zaczęłam rozpaczliwą walkę o życie, czeka mnie bardzo długie leczenie. Natychmiast rozpoczęłam chemioterapię. Jestem w trakcie chemii "czerwonej", która bardzo wyniszcza cały organizm i daje bardzo dużo skutków ubocznych, jestem bardzo słaba. Następnie zaplanowanych mam 12 wlewów chemii "białej" , mastektomie obydwu piersi z węzłami chłonnymi, radioterapię oraz hormonoterapię. Teraz walczę z rakiem - jest ciężko, patrzę na moje dzieci i widzę smutek i strach w ich oczach - nie przyznają się, po dziecięcemu starają się wspierać mnie mówiąc: że musi być dobrze i koniec. Jest mi bardzo ciężko pod względem finansowym, aktualnie jestem na zwolnieniu chorobowym. Stąd zaproszenie do wsparcia zrzutki, która pomoże mojej rodzinie przejść przez ten trudny czas. 

Moje dzieci pomimo bólu i cierpienia dają mi siłę do walki z chorobą. Mam dla kogo żyć!!

Chciałbym cieszyć się ich życiem, szczęściem, przeżywać z nimi wiele trosk, radości, pomagać rozwiązywać ich problemy. Nie chciałabym, aby swoją mamę pamiętali tylko ze zdjęć. 

"Kiedy pomagamy innym, pomagamy sobie, ponieważ wszelkie dobro, które dajemy, zatacza koło i wraca do nas " 

Bardzo dziękuję za wsparcie.