Co zrobić z miłością, kiedy człowieka już nie ma, a uczucie dalej żyje?

5 lipca 2022 roku coś się skończyło. W ułamku sekundy moje ciało napełniło się mieszanką złości, smutku, żalu i ogromnym poczuciem niesprawiedliwości. Odszedł mój przyjaciel. Miał 19 lat. Zmarł nagle, we śnie, w środku nocy. Jego serce przestało bić – ot tak zwyczajnie przestało spełniać jedyną wyznaczoną mu funkcję. Przyczyna? – nieznana… Przystało bić i już.

Piotr był dla mnie wyjątkowym człowiekiem i odegrał ogromną rolę w moim życiu. Poznałam go na pierwszym roku studiów – udzielałam mu korepetycji. Dość szybko zdałam sobie sprawę, że nie będzie to zwykła dodatkowa praca. Mimo młodego wieku urzekał swoim niekonwencjonalnym sposobem myślenia oraz niczym nieograniczoną wyobraźnią. Był niezwykle empatyczny – uczestniczył we wszystkich możliwych zbiórkach charytatywnych – poświęcał na to dużą część swojego wolnego czasu. Doskonale zdawał sobie sprawę z nierówności społecznych, potrafił dostrzec cierpienie drugiego człowieka i wierzył, że ludzie swoimi czynami, choćby drobnymi, są wstanie zmieniać świat na lepsze.

Oprócz tego, że cechował się ogromną dojrzałością był też zwyczajnym nastolatkiem, który uwielbiał spać do południa, przekomarzać się ze swoimi młodszymi braćmi i „urywać się” wcześniej ze szkoły. Przede wszystkim jednak miał wspaniałe marzenia, jak każdy wchodzący w dorosłe życie człowiek. Niestety odeszły one wraz z nim.

Łączyła nas z Piotrem wyjątkowa więź – choć ciężko to opisać, patrząc na to z perspektywy czasu – mam wrażenie, że to ja więcej się dzięki niemu nauczyłam.

Napiszę wprost - świat nie jest wyrozumiały, nie poklepie Cię po ramieniu. Nie można się z niego na chwilkę wypisać, zrobić przerwy, wziąć zwolnienie lekarskie. Rzeczywistość jest taka, że wszystko kosztuje, a czas stoi nad Tobą z batem. Tak więc, w najgorszym momencie swojego życia musisz zająć się organizacją pogrzebu swojego własnego dziecka i najprościej rzecz ujmując puszczać przelewy. Piekło przez które przeszła i wciąż przechodzi rodzina Piotra nie mieści się w mojej głowie.

Dodatkowo Pani Ania – mama Piotra uległa ostatnio wypadkowi i czeka ją poważna operacja kręgosłupa. Jest przybita do łóżka i przez dłuższy czas nie będzie mogła wrócić do pracy.

Rodzina Piotra znalazła się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej i dlatego zwróciła się do mnie z prośbą utworzenia zbiórki na budowę nagrobka dla Piotra. Chcę tym samym uczcić pamięć po zmarłym przyjacielu i choć trochę odciążyć pogrążonych w żałobie bliskich Piotra.

Dlatego pierwszy raz zwracam się do Was z ogromną prośbą o wsparcie i pomoc w zebraniu funduszy na powyższy cel.

Będę wdzięczna za każdą nawet niewielką kwotę.