Hej! Nazywam się Oliver, mam 21 lat, a w marcu minęły trzy lata odkąd zacząłem terapię hormonalną testosteronem.

Przez długi czas zwlekałem z założeniem zrzutki, ponieważ chciałem poradzić sobie sam, jednak koszty operacji mnie przerastają.

W miarę przyjmowania hormonów mój psychiczny stan zdrowia niesamowicie się poprawił –

z osoby przygnębionej, zagubionej i pesymistycznie nastawionej do przyszłości z każdym kolejnym rokiem staję się coraz bardziej pewny siebie i spokojniejszy. Jestem przekonany, że zdecydowanie się na tranzycję uratowało moje życie. Wreszcie czuję się na tyle stabilnie, by poddać się mastektomii. Jest to kolejny etap, na który jestem gotowy, bo w końcu chcę i mam po co żyć, nareszcie chcę dla siebie dobrze. Najwyższy czas uwolnić się od przytłaczających i uciążliwych zmartwień. Wiem, że nie ruszę w życiu do przodu, bo wizja uzbierania funduszy ciąży nade mną dokładając stres, poczucie bezradności i napięcie. Chcę uwolnić się od tego – skupić się w życiu na innych wydarzeniach i planach, bo jak na razie operacja jest dla mnie murem. Obecnie nie jestem w stanie wyjść z domu bez bindera, który w małym stopniu pozwala mi czuć się dobrze w przestrzeni publicznej i pracy. Bez niego czuję obrzydzenie do siebie i dyskomfort, ale też jego obecność dzień w dzień przypomina mi o tym, że potrzebuję operacji. I chociaż osobą transpłciową będę do końca życia, i przede mną jeszcze wiele lat przyjmowania zastrzyków, to chcę móc rozpocząć kolejny etap w życiu, skupić się na realizacji marzeń innych niż mastektomia, która jest nie tyle marzeniem, co koniecznością.

Uwolnienie się od bindera uciskającego żebra i sprawiającego ból pleców, na pewno wpłynie na jakość oraz poprawi mój komfort podczas pracy i codziennego funkcjonowania.

Czuję się mocno związany ze społecznością osób transpłciowych, a wybór zawodu, jakim jest barber, także podyktowany został chęcią pomocy osobom lgbt+. Zaczęło się od przykrej sytuacji, której doświadczyłem na początku tranzycji – chcąc poczuć się lepiej z własnym wyglądem, umówiłem się na strzyżenie do barbershopu. Usługi jednak mi odmówiono, ponieważ nie wyglądałem wystarczająco męsko. Czułem się upokorzony i wyśmiany. Chcąc uchronić inne osoby przed tak nieprzyjemną sytuacją, postanowiłem szkolić się w barberingu. Przyjmowałem klientów w Gdańsku, teraz swoje miejsce pracy mam w Krakowie – osoby, które do mnie przychodzą, znajdują wsparcie, zrozumienie i strzyżenie, które odpowiada im oczekiwaniom. Gdy widzę jak kolejna osoba wychodzi ode mnie pewniejsza siebie, z uśmiechem który potwierdza, że chociaż w małym stopniu bardziej siebie akceptuje, to czuję, że to co robię ma sens. Mając świadomość klimatu i utartych schematów panujących w klasycznych barbershopach, staram się przybliżać swoim współpracownikom potrzeby osób lgbt+ i tłumaczyć, dlaczego pewne stereotypy są krzywdzące.

Kwota, jaką chcę uzbierać, podyktowana jest cenami kliniki, którą wybrałem. Chciałbym poddać się mastektomii u chirurga plastycznego - Lubomira Lembasa, ponieważ mam nadzieję, że jego metoda w pełni mnie usatysfakcjonuje i zminimalizuje ryzyko powikłań.

Po operacji przyjdzie czas na rozprawę sądową w celu zmiany danych osobowych. Te formalności jeszcze przede mną, dlatego ze względu na poczucie bezpieczeństwa i komfort psychiczny, zrzutka założona jest na dane mojego partnera.