Dawid odszedł w wieku 45 lat…

Niespełna miesiąc wcześniej usłyszał diagnozę… nowotwór, IV stopień…

Żal, niedowierzanie, ale jednocześnie mobilizacja wszystkich bliskich – wygramy tę walkę, nawet jeśli będzie musiał zdarzyć się cud…

Zanim jednak leczenie się zaczęło, stało się inaczej – musieliśmy się pożegnać… i to dzień przed Wigilią…

Dawid – czy jak wielu go nazywało Harry – był oddanym ojcem, mężem, synem, bratem, przyjacielem…zawsze uczynny, gotowy do pomocy. Wszystkich zarażał pozytywną energią i spokojem, a swoją pasją do muzyki potrafił rozkręcić każdą imprezę.

Pielęgnował przyjaźnie i dobre relacje - był ulubionym kumplem, sąsiadem, kolegą z pracy, ale przede wszystkim był mężem i tatą 19-letniej Dominiki i 8-letniego Stasia. Był bardzo dumny z córki, która w październiku rozpoczęła studia i z syna, który odziedziczył jego najlepsze cechy. Azylem dla rodziny jest dom pod Opolem, w który włożyli dużo serca i energii.

Dawid w ostatnich dniach swojego życia nie martwił się o siebie, nie skarżył się na swój los, obawiał się tylko o przyszłość swojej rodziny. Chciał zrobić wszystko, aby rodzina nie straciła domu, a córka mogła bez przeszkód kontynuować studia.

Dawid i jego żona zawsze dużo pracowali i byli samowystarczalni. Chętnie pomagali innym, sami jednak nigdy o pomoc nie prosili.

Dlatego my jako przyjaciele Dawida i jego rodziny, pragniemy oddać Mu ostatnią przysługę i zrobić wszystko, aby Jego Rodzina w tak tragicznych okolicznościach nie musiała się obawiać straty pełnego wspomnień i miłości domu.