Łaciaty- kot, który poprosił o pomoc…

Łaciaty…wielki, dziki kocur od zawsze obserwujący mnie z daleka. Mieszka wraz z innymi 5 kotami w piwnicy, do której wskakują przez mały otwór w ścianie.

Kilka dni temu przyszłam z klatką łapką w celu złapania nowego kota do kastracji i przystanęłam zdziwiona. Łaciaty leży i wygląda, jakby czekał na mnie. Kot, który na mój widok ucieka, gdzie pieprz rośnie… leży i się nie rusza.

Przyglądał mi się uważnie, więc ostrożnie podeszłam bliżej.

Łaciaty podniósł się z trudem, maksymalnie podkurczył tylną łapę i po próbie zrobienia dwóch kroków na powrót się położył.

Dziki kot w takim stanie jest łatwym celem dla psa, lisa czy jakiegoś zwyrodnialca, który chciałby go skrzywdzić - z taką łapą ciężko mu wskoczyć do piwnicy czy z niej wyskoczyć, bo do okna jest dość wysoko.

Wystawiłam klatkę i stała się kolejna niebywała rzecz.

Łaciaty sam wszedł do klatki, jakby bardzo pragnął pomocy i wiedział, że będzie ona jego wybawieniem.

Na cito zawiozłam go do weterynarza, został już poddany diagnostyce.

Ma stary uraz łapy z postępującym zwyrodnieniem, silny ból przy dotyku. Są dwa wyjścia – albo go tak zostawić, skazując na stały ból i niesprawność albo amputować mu łapę i liczyć na to, że zaadoptuje się do nowych warunków. W tym drugim przypadku trzeba będzie znaleźć mu dom, bo może sobie nie poradzić w stadzie dzikich, w pełni sprawnych kotów. Nie będzie już mógł wrócić do piwnicy.

Jestem głęboko przekonana, że mimo ogromnych kosztów, trzeba pomóc Łaciatemu, on chce żyć, prosi o pomoc każdego dnia. Mogę mieć jedynie nadzieję, że podzielicie moje przekonanie i pomożecie mi w pokryciu kosztów, bo sama nie dam rady.

Nie jestem członkiem żadnej fundacji czy stowarzyszenia, działam sama licząc tylko na pomoc znajomych i osób, którym los zwierząt leży na sercu. Aktualnie, poza Łaciatym, mam pod opieką 12 kotów w gdańskiej dzielnicy Chełm i 6 nowych w Śródmieściu. Są też ze mną 2 koty zabezpieczone w domu oraz stary, chory na nerki Maczi. Co miesiąc wydaję na nie wszystkie średnio 700 zł.

Nie dysponuję żadnym środkiem transportu, biegam dwa razy dziennie pomiędzy jednym a drugim stadem. Dzień w dzień. Karmię, leczę, kastruję, odrobaczam, zaniedbuję przy tym sama siebie i moją rodzinę, byle pomóc tym zwierzętom, którym nikt inny nie pomoże. Czy mam to zostawić? Skąd mam brać na to pieniądze...

Są momenty, takie jak ten, że brakuje mi sił i tylko łzy i beznadzieja.

Koszty, dotyczące samego tylko Łaciatego, przygniatają mnie bez litości. Zostały oszacowane na 3500 zł. Jest to kwota potrzebna na:

- badania krwi,

- kastrację,

- amputację,

- RTG,

- krople na pchły,

- zrobienie porządku z zębami,

- opiekę pooperacyjną (około 4 tygodni)

Koniecznie potrzebuję też zakupić klatkę łapkę na pilota, by mieć ją zawsze w pogotowiu, gdy trzeba złapać jakąś nową sierotę do kastracji. Koszt takiej klatki to 500 zł.

Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Nie uporam się sama, pozostaje mi tylko liczyć na ludzi o wielkich sercach, na to, że ludzki odruch spowoduje uratowanie Łaciatego, a moja dzika brygada będzie miała co jeść. Ta zbiórka to moja ostatnia deska ratunku. Moja, a raczej kotów, którymi serce od długiego już czasu każe mi się opiekować.

Ewa