Hej! 

Możliwe, że znasz mnie z lepszych czasów – miły, wesoły, zawsze otwarty i koleżeński, niejednokrotnie również pomagający ludziom, nigdy nieodmawiający pomocy innym.

 Niestety, moje życie złamało się jakieś 14 lat temu, gdy zdiagnozowano u mnie schizofrenię paranoidalną. To był potężny cios, jaki spotkał mnie w życiu. Straciłem wtedy rodzinę, a także cały dorobek swojego życia: 

pracę i źródło moich dochodów. Zniknąłem wtedy z życia publicznego i towarzyskiego, a przede wszystkim zamknąłem się w sobie. Straciłem chęć do życia i dodatkowo zachorowałem na depresję. Kilkukrotnie próbowałem odebrać sobie życie. 

Na szczęście wyszedłem z tego. Przez te lata tułałem się tu i tam, zaliczając łącznie ośmiokrotną hospitalizację. Łącznie przez ten czas spędziłem w szpitalach ponad 2 lata z różnymi diagnozami.

 Ostatnia diagnoza z 2025 okazała się ciosem w moje obecne życie, gdyż uaktywniła się u mnie dysocjacja. Straciłem praktycznie całą pamięć dotyczącą mojej przeszłości – poznaję swoich najbliższych, ale nie pamiętam całego dzieciństwa i wieku do 29. roku życia. Ludzie tego nie rozumieją, co sprawia mi dużo problemów w moim obecnym życiu. 

 Od prawie 4 lat jestem bezdomny w wyniku różnych sytuacji w moim niełatwym życiu. Powiem szczerze: brakuje mi kontaktu z moimi dziećmi gdyż obecna sytuacja mi na to nie pozwala. 

Warunki w ośrodku dla bezdomnych są kiepskie co uniemożliwia mi kontaktu fizycznego z bliskimi i rodzina.

 Moim skromnym marzeniem jest od tego wszystkiego odpocząć i znaleźć skromny kąt w postaci pokoju na wynajem i zacząć swoje życie od nowa. 

 Niestety, skromna renta nie pozwala mi się wydostać z ośrodka dla bezdomnych, w którym aktualnie wylądowałem, gdyż w znacznej części pokrywam tu zakwaterowanie.

 Czy drobną wpłatą jesteś w stanie pomóc mi spełnić moje marzenie i zacząć nowe życie?

Będę wdzięczny za każdą przekazana nawet najmniejsza kwotę,

Łukasz Czuń