Mam na imię Bogdan,52 lata. Od 07.12.2018 roku przebywam chorobowym. W czasie jego trwania wykonałem badania: Tomograf Komputerowy i Rezonans Magnetyczny. Stwierdzono u mnie tzw ”kręgozmyk” I stopnia. Promieniujący bul od pasa aż do kolan, trudności z poruszaniem. Do tej pory byłem osobą aktywną zawodowo, wykonywałem różne prace i żadnej nigdy się nie bałem. Od 34 lat jako kierowca zawodowy, a ostatnio wśród innych prac jako „pomocnik montera wind” co w dużym stopniu przyspieszyło że doznałem urazu kręgosłupa. Pozytywną stroną tego jest to, że mieszkam wraz z partnerką w wynajętym mieszkaniu, co w części zmniejsza moje opłaty, a która też w ostatnim czasie zachorowała i miała operacje. Mimo wszystko jest dla mnie wsparciem.” Zła passa” dodała w kwietniu tego roku że pochowałem mojego ojca, co dodatkowo pogorszyło moją sytuację, w czym główną był stan mojego zdrowia. Wyniki badań i dolegliwości wskazywały że czeka mnie podjęcie decyzji do przeprowadzenia operacji. Mijały kolejne miesiące które skracały moje dni chorobowego, gdyż od 31.12.2018 utraciłem stosunek pracy-koniec umowy. Operacja do tej pory była jedyną nadzieją na powrót do sprawności. Mimo ustalenia wstępnego że jest to „kręgozmyk” I stopnia, to już w trakcie operacji stwierdzono u mnie stan kości 80 latka, co wyniku nie podjęcie tej operacji mogło skutkować przełamaniem kręgosłupa. Tradycyjna metoda operacji w Jastrzębiu Zdroju nie gwarantowała powrotu do sprawności, tak ocenił tutejszy neurochirurg, a ja chcę wrócić do życia, w tym zawodowego. Z tego powodu zdecydowałem się na nowatorskie rozwiązanie ze wstawieniem implantu „slajder” inaczej ”ząb rekina” ,jednak że po zakwalifikowaniu się tą metodą wiązało się 3 letnim oczekiwaniem z ramienia NFZ Śląskiego Katowice. Prośby o pomoc do NFZ ŚLASKIEGO ani do Dyrektora 4 oddziału specjalistycznego w Bytomiu niczego nie wniosły. Tak mimo pism o przyspieszenie operacji niczego nie wniosło. Tak właśnie wygląda rzeczywistość co widać w życiu….. Jedynym proponowanym wyjściem było zrobienie odpłatnego operacji na „kręgozmyk”. W grę wchodziło 21 tyś zł. O czym mnie powiadomiono na miesiąc wcześniej. Wcześniej przed uwzględnioną na 2 Lipca operacją. Ja taką kwotą nie dysponowałem. W wyniku tego, zaciągnąłem kredyt by dysponować na pokrycie tej kwoty. Od stycznia 2019 żyje tylko z zasiłku chorobowego wypłacanego przez ZUS 1200 zł, a już teraz mam przyznany zasiłek rehabilitacyjny na podobną sumę. Do dziś ciężko mi było prosić kogokolwiek o pomoc, bo zawsze starałem się radzić samodzielnie, teraz jestem zmuszony ten apel skierować do ludzi dobrego serca o pomoc by mi pomogli wpłacając symboliczną kwotę, która pomoże przetrwać następne miesiące po operacji, dalszej rehabilitacji i leczeniu. Żeby sfinalizować samą tylko operację sprzedałem samochody i wziąłem kredyt, którego muszę spłacać. Takim sposobem mam wstawiony In plant, i kilka śrub. Od operacji minęło już kilka tygodni, a w dwa dni mimo okropnego bólu wstałem chwilowo na nogi, co było by nie możliwe tradycyjną metodą. Ból w kręgosłupie nie ustępuje w czym redukowany jest lekami przeciwbólowymi. Myśl dodatkowa czy uda się wrócić do pełnej sprawności nie daje mi spać, z czego teraz dochodzą środki które pokrywać za operację mając tylko do dyspozycji sam zasiłek ,który też niebawem się skończy. Przy czym sama rehabilitacja i leczenie wymaga nakładów finansowych, których już nie jestem w stanie samodzielnie pokryć, dla tego też zwracam się o pomoc osoby które chciałyby mi dać nadzieję na powrót że wszystko wróci do normy. Osoby które borykają się z podobną dolegliwością, chętnie doradzę, bo tylko tak mogę się odwdzięczyć. Z góry dziękuje za to że nawet udostępnisz moją zrzutkę, która jest teraz marzeniem powrotu do zdrowia. Bogdan

Pierwsze chwile w Szpitalu

W oczekiwaniu na operację

Trudne chwile po opracji

Szwy po operacyjne

W oczekiwaniu na powrót do domu

Zdjęte szwy po 14 dniach