Mam na imię Arleta. Od ponad 27 lat choruję na cukrzycę insulinozależną, tocznia układowego, nadciśnienie tętnicze, częstoskurcz napadowy, chorobę Hashimoto, chorobę Leśniowskiego-Crohna, niedokrwienie kończyn dolnych II stopnia. Kilka lat temu dowiedziałam się, że mam raka piersi i guzy tarczycy oraz płuc. Ale diagnostyka utknęła w martwym punkcie.

26 stycznia miałam zawał serca

Jakby było mało problemów to od 11 lat jestem wdową i sama wychowuję 14-letniego Syna. 

Rodziny nie mam. Od kilku lat moja Mama i Brat zablokowali mój numer telefonu. Nie chcą znać mnie ani mojego dziecka.

Mam tylko Syna, a mój Syn ma tylko mnie. I to najbardziej mnie niepokoi. Niełatwo się żyje ze świadomością, że jeśli umrę, mój Syn znajdzie się w domu dziecka. 

Utrzymujemy się z renty rodzinnej, zasiłku pielęgnacyjnego. 

Od kilku lat wynajmuję a to mieszkanie, a to pokój. Tułaczka trwa już długo i jest męcząca. 

Wszystko zależy ode mnie, a moje zdrowie jest wątpliwe i niepewne.

Znalazłam się w fatalnej sytuacji, na którą złożyło się kilka kwestii - przewlekłe i postępujące choroby, brak pracy, brak mieszkania, kłopoty finansowe. Jestem psychicznie i fizycznie bardzo zmęczona nieustanną walką.

Po opłaceniu kosztów wynajmu niewiele zostaje na jedzenie. Bieżące potrzeby, ubrania, leczenie w ogóle nie są zaspokajane.

Potrzebujemy pomocy... Zbieram na leczenie, wizyty u specjalistów, diagnostykę onkologiczną oraz pomoc psychiatryczno-psychologiczną.